Aan spanning is gelukkig geen gebrek
[Recensie] Stel je voor dat je alledaagse leventje plots overhoop wordt gehaald. Dat je geen gewone tiener meer bent, maar uitverkoren wordt om de wereld te redden van een super gevaarlijke crimineel. Dat overkomt deze zeven jongeren: Ellen, Sam, Milly, Ricky, Joyce, Steve en Winston. Als geheim agenten gaan ze samen de strijd aan tegen Medusa. Daarvoor worden ze via een hoogtechnologisch snufje geteleporteerd naar internet. Enkel daar, in T-Polis, kan het gevaar worden bestreden. De tieners worden gedurende hun missie voortdurend op de proef gesteld, en moeten al hun kennis en vaardigheden aanspreken. Maar zijn hun vriendschap en loyaliteit groot genoeg om de vallen van Medusa te weerstaan?
Mission One is het eerste spannende deel in de gloednieuwe Team Internet serie. Het is geschreven onder de naam R. Wade, dat verwijst naar het auteurs duo Aron Wade en Ria Maes. Dit is tegelijk hun debuut als jeugdauteurs bij Hamley Books.
Het boek opent met een spannende actiescène. Je merkt hier al direct het sciencefictiongehalte op, door het gebruik van allerlei futuristische termen en onwerkelijke acties. Dat maakt je als lezer nieuwsgierig, want op dit moment heb je geen idee waar dit naar toe zal leiden. Gelukkig wordt dit al heel snel op een leuke manier duidelijk gemaakt. Het gaat hier om een flashforward, die een blik werpt op de toekomst. Vanaf dan, het eerste hoofdstuk dus, wordt er teruggekeerd naar het moment waarop alles begon, en gaat het verhaal echt van start.
We maken in eerste instantie kennis met het personage Winston, die elk vrij moment besteedt aan het spel Mission X. Dat is een game waarbij de beste speler een erg mooie prijs kan winnen. Wanneer hij uitgekozen wordt is hij dolblij. Tot hij ontdekt dat hij niet de enige winnaar is. Er zijn er zeven! De wedstrijd blijkt ook niet echt te zijn, het was een proef om hun skills te testen en te zien of ze geschikt waren als lid van Team Internet. Een groep tieners die de mensheid moet redden van digitale bedreigingen, vanuit het internet zelf. Waarbij elk lid zijn eigen specifieke vaardigheden heeft met passende bijnaam (Runner, Healer, Brain, Sense, Mecanic, Babe en Navigator). Wie wil er nu geen superheld zijn?
Het verhaal eindigt ongeveer waar het begon, namelijk met de flashforward van in het begin. Het is tevens een kleine sneakpreview naar Mission Two, dat later dit jaar verschijnt. Dat maakt dat je al direct getriggerd wordt om het vervolg te lezen, het belooft namelijk alweer erg spannend te worden. Het boek eindigt dus met een open einde, en zelfs zonder de preview overheerst het gevoel dat het avontuur nog niet gedaan is. Daar moet je van houden, idem met de wending die de verhaallijn aan het slot neemt. Dat was absoluut verrassend, en zag ikzelf niet aankomen. Ik was er wel niet volledig van gecharmeerd, maar het is wel het ideale einde voor de start van een tweede deel. Op dat vlak heerst er dus wat tweestrijd bij mij.
Aan spanning is gelukkig geen gebrek in Mission One, het verhaal leest net zo snel al de kwantumcomputer die ze gebruiken om naar T-Polis te reizen. Bovendien zijn er meerdere elementen aanwezig waar de jeugd fan van is. Zo zijn er tal van herkenbare sociale media verwijzingen te zien in T-Polis, waarvan sommigen op een grappige manier in het verwerkt zijn. Het letterlijk daten/swipen bij Tinder bijvoorbeeld, de Twittervogels, … Dit alles is op een originele manier in het verhaal verwerkt, waarbij het internet eigenlijk fungeert als een echte stad. Naast spanning is er dus ook ruimte voor humor en fantasie, wat het verhaal nog toepasselijker maakt voor het beoogde doelpubliek.
De auteurs zijn erin geslaagd om een plot te bedenken die de jeugd wel zal kunnen smaken. Eentje waar veel actie in thuis hoort. Het sciencefictiongehalte rond het internet en het superheld thema zijn in de basis perfect als concept. Alleen is het natuurlijk niet geloofwaardig, maar dat gebeurt wel vaker bij sciencefictionverhalen. Een pluspunt is wel dat door dit verhaal te lezen, de jeugd tegelijk wordt geïnformeerd over de mogelijke gevaren van internet en sociale media. En dit zonder dat het saai of belerend overkomt. Het zit perfect in de verhaallijn verwerkt.
Mission One draait rond zeven personages, die allen even belangrijk zijn voor het slagen van hun missie. Samenwerken is cruciaal. Enkel door hun krachten en unieke skills te bundelen kunnen ze de vijand verslaan. Hierdoor onderscheiden ze zich van elkaar, en is het als lezer gemakkelijker om je met een van hen te identificeren. Dat betekent echter niet dat je van ieder teamlid een even duidelijk beeld krijgt. Vooral Winston, of Runner, lijkt – zeker in het begin – de bovenhand te nemen. Die twee namen dat elk lid van Team Internet heeft zorgt trouwens voor de nodige verwarring. Zeker omdat ze vaak door elkaar worden gebruikt, ook tijdens hun missies. Dat maakt het wennen iets moeilijker.
Aron Wade en Ria Maes werken heel goed samen als auteurs duo, je krijgt nergens het gevoel dat R. Wade niet één persoon is. De schrijfstijl is vloeiend en het taalgebruik eenvoudig, zodat het boek zeer snel en vlot leest. De dialogen tussen de leden van Team Internet zijn ook afgestemd op jonge tieners, waarbij de auteurs perfect lijken te weten waar het in hun leefwereld om draait. En het is extra leuk dat het door het thema ook de gamers aanspreekt.
Mission One heeft mij een leuke leesavond bezorgd. Ik vond het verhaal erg spannend, en hoewel de sciencefiction soms wat te ongeloofwaardig was, kon ik bepaalde zaken zeker wel waarderen. Zoals de fysieke voorstelling van internet als stad, dat zorgde bij mij af en toe voor een lach op mijn gezicht. Een pluspunt voor de humor! Ik hoop wel dat in het volgende boek er nog wat meer aandacht wordt besteed aan de specifieke individuele skills van alle teamleden, alsook dat er wat consequenter gebruik wordt gemaakt van echte naam versus internetnaam. Dat zal ik zien eenmaal Mission Two is verschenen, en daar kijk ik stiekem toch wel naar uit. Voor nu geef ik Mission One een mooie drie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
