Een man die de grip op zijn werkelijkheid kwijt is
[Recensie] Mist is de debuutroman van Eric Corton, maar niet zijn schrijversdebuut. Eerder verscheen van zijn hand Wilde Wereld, een bundel persoonlijke verhalen dat hij schreef naar aanleiding van zijn reizen als Ambassadeur van het Rode Kruis. In Mist staat de vraag hoe betrouwbaar herinneringen zijn centraal. De opvallende cover in blauw en oranje geeft op een subtiele manier de aard van het verhaal weer. Een man beneveld door alcohol en wiens gedachten alle kanten opgaan. Maar ook het brein van een man die door Alzheimer de grip op het leven verliest.
Louis Koch, zesenvijftig jaar en alcoholist, beleeft de première van zijn eerste speelfilm in een roes van alcohol. Eindelijk heeft hij succes maar kan er niet van genieten doordat hij angstig is. Wanneer een vrouw op indringende wijze vraagt hoe hij aan het verhaal van de moord in de film komt raakt hij in paniek. De vraag verwart hem, want het is zijn fantasie of toch niet? Door angstdromen en de vrouw die hem blijft achtervolgen begint hij nog meer te drinken en door de alcohol is daar de steeds terugkerende mist in zijn hoofd. Wat is er in het verleden gebeurd? Ondertussen is er ook de toenemende angst en zorg om zijn ouders, iets dat hem steeds meer in beslag neemt. Zijn broer Sander woont in Frankrijk en Louis komt dagelijks zijn ouders te hulp, omdat zijn vader steeds meer in zijn eigen wereld gaat verkeren.
De wringende familieverhoudingen tussen Louis, zijn zoon Robert, vader Menno, moeder Hanne en broer Sander komen goed uit de verf. Ze brengen allerlei tegenstrijdige gevoelens teweeg die uiteenlopen van irritatie, medeleven, onmacht en liefde. De strijd van twee oude mensen om maar samen thuis te kunnen blijven wonen is hartverscheurend. Net als de pogingen die Louis doet om van de drank af te blijven op momenten dat het er voor hem toe doet. Louis is een opmerkelijk hoofdpersonage, die zijn verantwoordelijkheden neemt als het echt moet ondanks zijn drang naar alcohol. Spanning komt er in het verhaal doordat de nieuwsgierigheid van de lezer geprikkeld wordt door Louis zijn (losbandige) verleden. Langzaam komen herinneringen naar boven naarmate het verhaal vordert.
‘Niet helder, niet scherp, maar altijd alsof er iemand met een marterharen penseel aan de binnenkant van je aderen strijkt, je hoofd vol frisse belletjes zit en je onvaste stappen het geregelde dagelijkse leven balans geven.’
De vlotte stijl en mooie zinnen doet alles tot leven komen. Door de filmische schrijfstijl zie je als lezer bepaalde scènes zo voor je. Mist is goed opgebouwd en komt realistisch over. Het verhaal is origineel en boeiend door de zoektocht in het verleden van Louis. Wat het hem oplevert? Vooral rust in zijn hoofd en antwoorden op de vele vragen. En ja, die roepen vervolgens ook weer vragen op. Suggesties dwingen je als lezer soms in een bepaalde richting te denken waardoor je o.a. de bijzondere plotwending aan het einde van het verhaal niet ziet aankomen. Ik geef Mist 4 sterren.
‘Het lijkt erop dat de zoektocht naar de waarheid hem voor een deel schoongespoeld heeft, hoe zwart en verdrietig dan ook.’
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
