Tekeningen uitgelegd
[Recensie] In het dunne, maar charmante boekje Moeders en dochters staan houtskoolportretten door kunstenaar Ron Glasbeek van zeven moeders en hun dochters.
Anita Pepping interviewde ze over hun relaties. Pepping is journalist en houdt zich bezig met het oprechte, menselijke verhaal en wil anderen een platform geven. Voor dit boek vroeg ze ook wat de vrouwen in hun ‘bagage’ hebben. Dat wordt gesymboliseerd door de mand die alle vrouwen dragen in de portretten. Ze staan afgebeeld als Kariatiden, de jonge vrouwfiguren in de Korenhal van het Erechteion op de Akropolis in Athene, een prominent gebouw uit de Griekse oudheid. Glasbeek was zeer getroffen door de uitstraling van de beelden van deze vrouwen.
Een grote warmte tussen de moeders en dochters
In de interviews vertellen de vrouwen welke karaktereigenschappen hun moeders in de mand hebben gestopt en wat ze er uit willen halen.
Wat veelal bij de vrouwen aan bod komt, is dat de moeders en dochters elkaar niet als vriendinnen beschouwen, maar elkaar meer als raadgever zien of leermeester(es). De moeders beschrijven ook weer hun moeder, die bij de meesten al overleden is, maar wel sturend heeft bijgedragen aan hun vorming.
In de mand hebben ze bijvoorbeeld meegekregen: creativiteit, ambitie en nieuwsgierigheid, advies, onafhankelijkheid, vrije mening en origineel denken, empathie, grote betrokkenheid, humor, positieve blik, dromerigheid, gezelligheid, zorgen voor, een open huis creëeren, niet zeuren, eigenheid, authenticiteit, optimisme, extraversie, vrolijkheid, veelkleurigheid en nog veel meer.
Het boek getuigt van een grote warmte tussen de moeders en dochters, en is misschien een bouwsteen in de vraag naar de universele kenmerken van relaties tussen moeders en dochters. Bestaat er een moeder-dochter-wet?
Kort wordt bij iedere vrouw beschreven hoe zij het poseren ervaarden. Vaak vonden ze het een mooie ervaring.
Ron Glasbeek is een multitalent, als oud-tekenlerar, kunstenaar en muzikant. Tot 2000 gaf hij 3 dagen per week les op de openbare PABO in Groningen en op het Ichthus College in Drachten. Naast het lesgeven bleef hij schilderen, muziek en theater maken. Zo werkte hij aan de tentoonstelling Devote beelden, Sinti en Roma in herinneringscentrum Westerbork.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
