"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Monster

Dinsdag, 17 augustus, 2021

Geschreven door: Roderik Six
Artikel door: Saskia Imbert

Ik blijf vertwijfeld en beduusd achter…

[Recensie] Dit recensieboek was oorspronkelijk niet voor mij bestemd, maar voor een collega van Perfecte Buren. Die was bijna tot aan het eind van Monster geraakt, maar had er gemengde gevoelens over, wist niet goed wat ze ervan moest denken. Het boekje is uiteindelijk bij mij terecht gekomen. En ja, ik begrijp die twijfel best, want na het lezen wist ik absoluut niet hoe ik aan een recensie moest beginnen. Ik stelde dat schrijven steeds maar uit omdat Monster zoveel tegenstrijdige gevoelens bij me had opgeroepen. Maar goed, ik probeer het toch even in woorden te vatten.

Deze hardcover in klein formaat oogt opvallend mooi en verzorgd. Roderik Six, literair journalist, won al diverse prijzen voor zijn romans. De verwachtingen waren dus hoog bij mij. Wat meteen opvalt, zijn de korte en krachtige zinnen in een poëtische schrijfstijl. Daar hou ik zeker wel van.

‘Véronique is dood. Alles valt stil. De zin past nauwelijks in mijn hoofd. De woorden zijn te groot.’

Een man, zijn naam wordt nergens vernoemd, blijft onthutst achter nadat zijn vrouw om het leven is gekomen bij een ongeluk dat veroorzaakt werd door een oudere man. Dat hij kapot is van verdriet, is zo goed voelbaar. Het is bijna beangstigend om te lezen hoe hij haar kleren en contrabas verbrandt. Hij zondert zich af van de wereld. TV, drank en slaap zijn zowat zijn enige bezigheden.

Hereditas Nexus

Roderick Six weet die gelatenheid, dat allesomvattende verdriet, zo mooi te beschrijven. Daar zijn eigenlijk maar weinig woorden voor nodig. Rauw en eerlijk, een prachtig stukje schrijfkunst!

‘Ik verlang naar later, naar de herinnering. In de toekomst zal ze overleden zijn, nu is ze gewoon ontzettend hard dood.’

Tot hier vond ik het dus écht een pareltje, heb ik van elke zin genoten! Maar dan werd het voor mij minder interessant. Ik was best in de war door die grote verandering van de sfeer.

Anna en Ulrike, vriendinnen van Véronique, proberen hem weer naar buiten te brengen. Hij stopt met drinken en een routineus leven doet hem wel goed.

Na een optreden van Ulrike heeft hij seks met haar, maar het is alsof hij van op een afstand toekijkt. En dan is er een bizarre seance, gevolgd door een hallucinante droom. En als het dan overgaat in kak en kots, haak ik toch wel een beetje af.

‘Een grote leegloop is het – geen kakbeurt. Door me heen stroomt een rivier van drek, een riool van mond tot aars. Het blijft maar spetteren.’

Hij begint een proces tegen de oude man die het ongeluk, de dood van Véronique, heeft veroorzaakt. Boosheid en onmacht nemen de overhand. Het loopt helemaal mis.

‘Hij had iets wat mij toebehoorde. Ik heb het niet teruggekregen.’

Na het indrukwekkend mooie begin had ik bepaalde verwachtingen voor de rest van het verhaal, maar die werden dus niet ingelost. Die grote ommekeer stelde me teleur. Ik heb echt het gevoel dat ik iets mis, dat ik iets niet begrijp. Wat is de bedoeling van de auteur? Een literaire kronkel die ik niet vat?

Ik blijf vertwijfeld en beduusd achter… Uiteindelijk wint de schrijfstijl het van de teleurstelling, toch drie sterren voor Monster.

Eerder verschenen op Perfecte Buren.

Boeken van deze Auteur: