Eerbetoon aan onze aarde
[Recensie] Mother is een fotografisch appèl om de aarde, die de moeder is van ons bestaan, te bewaren, aldus Bret Weinstein, hoogleraar biologie in de Verenigde Staten, in het voorwoord van dit boek. Hij zegt verder dat we dankbaar mogen zijn voor onze huidige wetenschappelijke kennis van het leven waaraan de fotografie een belangrijke bijdrage heeft geleverd.
In het interview ziet Marsel van Oosten, die in Rotterdam is geboren, terug op zijn persoonlijke ontwikkeling. Aanvankelijk studeerde hij Nederlands maar hij ging over naar de kunsthogeschool en kwam daar met de fotografie in aanraking. Marsel van Oosten ziet de camera als een nieuwe toegang tot de natuur die de waarde hiervan in beeld brengt en vertelt dat hij 15 jaar aan dit boek heeft gewerkt. Het boek is Engelstalig maar het voorwoord en het interview zijn ook in het Duits opgenomen. Mooi zijn hier diverse foto’s waar Marsel van Oosten in actie is.
Mother is een keuze van zijn lievelingsbeelden en bijna altijd kan ik dat goed begrijpen want het boek is een aaneenschakeling van absolute hoogtepunten met een hoge mate van originaliteit. Slechts een enkele keer vroeg ik mij af waarom een bepaalde foto in Mother is opgenomen.
Zoals veel natuurfotografen is de liefde van Marsel van Oosten voor de natuur letterlijk en figuurlijk grenzeloos en zijn werk is dan ook een klemmend appèl aan de mensheid om deze schoonheid te bewaren. Het is juist de mens zelf die de grootste bedreiging vormt voor de aarde met haar flora en fauna. Marsel van Oosten is het hierin eens met Bret Weinstein dat we meer naar de wetenschap moeten luisteren die ons duidelijk vertelt dat het hoog tijd is om actie te ondernemen om de aarde te redden.
Marsel van Oosten heeft een voorliefde voor grote zoogdieren omdat hij dan met betrekkelijk kleine objectieven dieren in hun natuurlijke omgeving kan vastleggen. Hij ziet zichzelf als wildlife fotograaf die als landschapsfotograaf denkt. Het landschap is zijn uitgangspunt en hij wacht tot een dier daarin op een door hem gekozen locatie zijn intrede doet. Dat levert prachtige beelden op en prestigieuze prijzen. Interessant is wat Marsel vertelt over het bewerken van beelden, belichtingstijd en het opdoen van inspiratie en een favoriete locatie als de Sahara.
Mother is ingedeeld naar werelddelen en onder iedere foto staat aangegeven in welk land hij is opgenomen. Achterin is meer informatie over de foto opgenomen. Het boek opent met indringende close ups van een olifant en een leeuw in Botswana. Afrika krijgt verhoudingsgewijs en ook begrijpelijk natuurlijk de meeste aandacht in dit boek waarin Australië opvallend genoeg ontbreekt.
Het zijn meestal originele beelden door de keuze voor het licht ’s ochtends, ’s nachts of met nevel. Een andere keer is het een detail dat krachtig naar voren komt, een prachtige close up of een bijzondere invalshoek van waaruit het dier is gefotografeerd. Dit geeft het werk van Marsel van Oosten een eigen karakter en je merkt dat hij echt nadenkt over de wijze waarop hij dieren in hun natuurlijke omgeving kan vastleggen. Hij is op zoek naar originaliteit en zoals de foto’s laten zien, slaagt hij daar meestal goed in.
Een aantal foto’s sprak mij in het bijzonder aan:
De oranje gekleurde Sahara woestijn in Libië en deze enorme ruimte wordt geaccentueerd door één mens die hier zijn weg zoekt. Guelta d’Archei is een afgelegen oase in de Sahara en kostte vier reisdagen vanuit de hoofdstad in Tsaad om te bereiken. Die reis was het waard want het is een prachtige plek waar dagelijks honderden kamelen drinken.
Een boom in het blauwige licht van de opkomende zon in de mist en de fantastische close up van een kameleon die een insect vangt; beide foto’s zijn in Namibië genomen en de fotograaf was er precies op het goede moment. Ook de close up van een luipaard in Zuid-Afrika is fantastisch omdat je anders nooit de gelegenheid krijgt om zijn snorharen van zó dichtbij te zien. Verder komen er veel tijgers voor in dit boek.
Van Amerika is de Grand Canyon niet opgenomen – beetje jammer maar ook wel begrijpelijk want deze locatie is al zó vaak vastgelegd – maar er zijn wel veel opnamen van bruine beren evenals moerasbossen die Marsel van Oosten fascinerend vindt.
Tijdens zijn verblijf in Antartica viel hem op dat dieren niet bang voor hem zijn maar juist nieuwsgierig op hem afkomen. De enorme close up van een albatros zorgt voor een beeld dat op het eerste gezicht bijna niet herkenbaar is.
In Azië ligt de focus op onbekende maar uiterst fraaie landschappen zoals bergen en woestijnen in Iran. De witte duinen van Jemen zijn bijzonder opvallend en juist die enkele mens die zich hier bevindt, zorgt voor een wat onaardse sfeer.
In China zijn er mooie series van apen en in Japan is er een prachtige actiefoto van een zeearend en een vos. In Indonesië is er een schitterende foto van een groene slang die kronkelend om een tak ligt en een prachtige schutkleur vormt met het blad op de achtergrond.
In Europa ligt de nadruk op het landschap van IJsland, bruine beren in Finland en zeer fraai is de serie over ijsberen op Spitsbergen. Het noorderlicht krijgt een extra dimensie door dit te combineren met brokken ijs die hierdoor worden gekleurd; ze bevinden zich op het zwarte strand van IJsland.
Ik heb de laatste tijd meerdere boeken met natuurfotografie gezien maar het boek van Marsel van Oosten is toch wel een klasse apart!
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
