Een prachtig en ontroerend boek
[Recensie] Marigold is de spil in het bestaan van haar man Dennis en dochters Suze en Daisy. Ook zorgt ze voor haar negentigjarige inwonende moeder. Alsof dat nog niet genoeg is, runt ze ook nog een winkeltje annex postkantoor én zit ze in elk denkbaar comité van het dorp. Iedereen lijkt wel iets van haar nodig te hebben en normaal gesproken draait Marigold daar haar hand niet voor om, ze leeft om te zorgen. Maar de laatste tijd gaat haar dit niet meer zo goed af. Ze is moe en vergeet af en toe wat. Nou ja, ze wordt toch ook een dagje ouder, het zal er wel bij horen, iedereen vergeet weleens iets. Ze gaat naar de huisarts met vage klachten, maar die oordeelt dat er waarschijnlijk niets aan de hand is, ze moet het eerst maar eens rustiger aan gaan doen.
Alsof dat kan! Haar jongste dochter gaat binnenkort trouwen en dat moet uiteraard een perfecte bruiloft worden en wie moet dat organiseren? Juist ja, Marigold! Met behulp van haar notitieboekje, geeltjes op de koelkast en het maken van sudoku’s probeert Marigold haar hersenen te trainen en grip op haar leven te houden. Wanneer oudste dochter Daisy terugkomt naar huis na het beëindigen van haar relatie met Luca in Milaan, valt haar het gedrag van Marigold op. Haar moeder raakt in paniek tijdens het winkelen met Daisy, ze herkent de parkeerplaats niet meer. Daisy probeert haar moeder te ontlasten en gaat het gesprek met vader Dennis aan. Is er niet meer aan de hand? Wordt het niet eens tijd om een arts te bezoeken? Dennis probeert zijn Goldie van wie hij ontiegelijk veel houdt, te beschermen tegen al het kwaad van buitenaf, maar dit kwaad komt van binnenuit.
Langzaam maar zeker neemt de mist in de hersenen van Marigold toe, een mist die zich niet tegen laat houden. Een mist die er echter ook voor zorgt dat de mensen om Marigold heen gaan beseffen dat er dingen moeten gaan veranderen in hun leven. Het wordt tijd dat de zorgzame Marigold ontlast gaat worden, maar kan ze daarbij wel op de hulp van haar naasten rekenen? Een prachtig verhaal ontpopt zich, eentje zoals alleen Santa Montefiore kan schrijven. Een verhaal dat laat zien onvoorwaardelijke liefde een krachtig hulpmiddel is tegen dementie. Het kan het voortschrijdende proces niet stoppen of zelfs maar vertragen, maar het kan het leven met dementie wel draaglijker maken. En zo wordt liefde het centrale thema in dit boek. Niet alleen de liefde van Marigold voor haar naasten, maar de liefde in het leven van alle personages uit het boek. Soms is dat de ontluikende liefde, soms de liefde voor een overledene, de liefde voor een huisdier of de onvoorwaardelijke liefde zoals die tussen Goldie en Dennis.
Mijn mening
De cover is mooi, zachte pasteltinten schilderen een romantisch huis in een prachtige omgeving. Het huis van Marigold.De titel Naar de Overkant heeft te maken met het proces dat Marigold en haar gezin moeten ondergaan, van zorgen voor naar verzorgd worden. Een langdurig proces dat geleidelijk verloopt.
Ik heb een prachtig en ontroerend boek gelezen. Heel herkenbaar omdat ook in mijn naaste omgeving dementie voorkomt. Heel fijn ook om eens een boek te lezen dat niet alleen de nare kanten van dementie belicht. Een les om te onthouden: ‘Wat is er mis met leven in het nu?’ Een les die Marigold van haar overleden vader heeft geleerd en die ze nu in de praktijk moet brengen. Maar niet alleen Marigold, ook haar naasten zullen dat moeten doen. Als je in het heden leeft, hoef je niet met wrok terug te kijken op het verleden of de toekomst te vrezen. Een prachtige les uit een heerlijk boek, daar kan ik niet anders dan vijf sterren voor geven!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
