“De gedachten kolkten rond in haar hoofd en stroomden weg in diepblauwe tranen”
[Recensie] Lara mist haar oma, hierdoor kan ze niet goed slapen. In bed denkt ze aan alle fijne momenten die ze met haar oma gehad heeft. De tranen blijven komen. Uiteindelijk heeft ze zoveel verdriet, dat haar tranen haar meevoeren naar de zee. Ze vergeet alles wat haar blij maakt en waar ze zich veilig bij voelt. Maar dan vindt Lara iets in de donkere buik van de oceaan, iets dat haar een speciaal gevoel geeft, iets dat ervoor zorgt dat ze toch weer verder kan gaan.
Verdriet
Helen Kellock heeft in dit prachtige, ontroerende prentenboek het verdriet van Lara om haar oma die er niet meer is, op een beeldende manier verwerkt. De tekst sluit hier mooi bij aan, waardoor kinderen die iemand moeten missen, vast het één en ander zullen herkennen. Zowel voor verdriet dat er is, als ter voorbereiding op verdriet in de toekomst, een heel mooi boek.
De prenten laten je verdwalen in de pagina’s, het verdriet maar vervolgens ook de moed wordt zichtbaar en beleef je volledig mee. Het onderwerp van de dood is heel moeilijk, maar door dit boek maakt Helen het mogelijk een ingang te vinden het erover te hebben.
Afscheid nemen
In het boek wordt gerefereerd aan dat Lara nog vaker naar de zee zou moeten helaas en dus vaker wakker zal liggen en afscheid moet nemen. Dit onderwerp is ook iets dat bijvoorbeeld op school besproken zou kunnen worden, wanneer er een kind uit de klas afscheid heeft moeten nemen van een dierbare.
Dit boek zou dan prima voorgelezen en bekeken kunnen worden, waardoor de klas ook de steun kan geven zoals in dit boek beschreven wordt. Je bent niet alleen en uiteindelijk kom je weer terug op je eigen plek.
Een aanrader!
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow.com
