"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Naar het land van het lopend licht

Zaterdag, 17 december, 2022

Geschreven door: Marjet Maks
Artikel door: Hanneke van de Water

Voor de liefhebbers van familiekronieken

[Recensie] Na de dood van Frans Maris komen zijn dochters Alma en Amór achter een groot geheim dat hun vader zijn hele leven heeft meegedragen. Langzaam beseffen de zussen dat ze op een keerpunt in hun leven staan. Hun jeugd, waarin hun vader niet in staat was hen zijn onvoorwaardelijke liefde te tonen, blijft de vrouwen achtervolgen en heel onverwacht herhaalt de geschiedenis zich.

Een boek met thema’s die er toe doen: liefde, familierelaties en -geheimen, menselijke emoties. Dit alles met veel diepgang geschreven.

Met Naar het land van het lopend licht levert Marjet Maks een bijzonder fraaie familiegeschiedenis af. Het verhaal is onderverdeeld in een vijftal delen, waarbij elk hoofdstuk een naam heeft meegekregen die verwijst naar het licht. In elk deel staat overigens een ander personage centraal, met telkens Frans Maris als rode draad.

“Gistermiddag in het bos had hij het ook over een partijtje schaak ja, en het licht. Hij zei dat het licht in zijn hoofd zinderde. Hij leek zich heel even in een andere dimensie te bevinden. Ik heb er verder geen aandacht aan besteed, maar hij was er niet. Zijn geest, of zijn ziel of whatever, is bezig zich los te maken.”

Sociologie Magazine

Andalusië
De geschiedenis speelt zich af tegen verschillende decors in Nederland, Andalusië, Spanje en Nederland, hetgeen Maks op zeer beeldende, doch subtiele wijze weet te schetsen. Haar (bijzondere!) personages zijn geloofwaardig gekarakteriseerd en ook de onderlinge verhoudingen komen goed tot uiting.

“Niemand remde, de krak van haar schouder die brak tegen het portier. Scheurend metaal, mama’s gil. Rennende voetstappen, knerpend glas. Vage vlekken van gezichten achter het raampje. Er werd aan haar portier gerukt. De kap van de cabriolet scheurde open, het lemmet van een zakmes ging rakelings over haar hoofd. Meer geschreeuw! Sirenes!”

De schrijfstijl van deze auteur is plezierig en vlot lezend en de dialogen zijn prima afgestemd op het personage dat aan het woord is. Wat dit boek echter het meest de moeite waard maakt is de wijze waarop Maks de emoties van haar personages presenteert. Hun worstelingen, verdriet, pijn en liefde; het is allemaal zeer mooi verwoord en geven het boek veel diepgang.

Naar het land van het lopend licht is als verhaal zeer de moeite waard, maar de schrijfstijl en verhaalconstructie maken het werkelijk tot een aanrader voor de liefhebbers van familiekronieken.

Eerder verschenen op Hannek Tinor-Centi