Wie spreekt de waarheid?
[Recensie] Toen ik de cover van dit boek en de flaptekst zag was ik meteen geïntrigeerd. Ik vind vooral de cover erg aanspreken. De jonge vrouw straalt iets uit wat ik niet kan beschrijven maar waardoor ik wel geïnteresseerd raak.
We lezen dit verhaal vanuit Kayla. Zij leert Lainie kennen op een zomerkamp en vanaf de eerste dag hebben de twee een vriendschap. Waar de een is daar is de ander. Ze zijn nooit ver van elkaar verwijderd. Totdat Lainie wel veel interesse krijgt voor Jackson, een jongen die eigenlijk te laag is voor het niveau van Lainie als je het Kayla vraagt. Samen met Jackson en zijn vriend Nitrin maken de meiden er een leuke tijd van op het kamp. Tot de gruwelijke dood van Jackson.
Voor mij is de manier zoals dit boek gebracht wordt nieuw. Ik lees namelijk een verhaal aan de hand van brieven die Kayla naar haar vriendin Lainie schrijft. Maar die ze uiteindelijk niet verstuurd. Hierdoor krijg je naar mijn mening een eenzijdige kijk op de dingen die gebeurd zijn tijdens het vakantiekamp. Als lezer haal je niet alleen informatie uit de brieven maar worden je ook krantenartikelen, online berichten van kampgangers en rechtbankverslagen aangeboden. Door de samenloop van deze informatie wordt het je al lezer al vrij snel duidelijk wat er nu precies gebeurd is. Dat vind ik zelf wel jammer, ik hou er van als ik pas later in het verhaal achter de plot kom.
De manier waarop Kayla over Lainie schrijft voelt voor mij niet als een goede vriendschap. Het voelt alsof het maar van een kant komt. Kayla benoemt zelfs de leugentjes die haar vriendin heeft verteld. Soms komt Kayla dan ook wat naïef over. Voor mij is het hoofdthema van dit boek dan ook echt het vinden van je eigen identiteit en vriendschappen. Hoe je jezelf kunt verliezen in een vriendschap. Of hoe je jezelf beter laat voorkomen om maar goed in de kijker te komen van een ander.
Op het laatst kwam er naar mijn mening pas wat spanning in het verhaal. Doorgaans kabbelde het wel door, maar ik miste de spanning die me beloofd was op de flaptekst. Ik vind dat een thriller ook echt spannend moet zijn en voor mij bleef dit tijdens het lezen van het verhaal uit. Wat ik wel een pluspunt van het boek vond was de manier van informatie geven aan de lezer door de krantenartikelen en de brieven van Kayla.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
