Gevangen tussen twee vechtende ouders
[Recensie] De ouders van Sanne en haar broertje Daan maken heel veel ruzie. Toch komt het als een schok wanneer hun ouders verkondigen dat ze gaan scheiden. Sanne vraagt zich direct af: ‘hoe nu verder?’
Terwijl beide kinderen eraan onderdoor gaan, zijn de twee volwassenen continu bezig met zichzelf en elkaar het leven zuur te maken. Alles wordt ingezet om het de ander moeilijk te maken en om de kinderen voor zichzelf te winnen. Sanne kijkt toe hoe het gezin waar zij zich altijd veilig heeft gevoeld veranderd en niemand vraagt hoe het met haar gaat.
Voor veel kinderen een werkelijkheid
Mijn ouders zijn, gelukkig, bij elkaar. Zoals in elke relatie waren er weleens ruzies, maar ik heb mij altijd veilig gevoeld in mijn gezin en nooit de angst gehad dat mijn ouders uit elkaar zouden gaan. Sanne biedt een kijkje in het leven van een tiener hoe het is wanneer je ouders gaan scheiden. Het zorgt voor herkenning bij jongeren die hetzelfde meemaken en het zorgt voor een stukje bewustwording bij jongeren die het niet meemaken.
Hoewel het thema zeer belangrijk is om over te praten en ervoor kan zorgen dat jongeren in eenzelfde situatie zich minder eenzaam voelen, voelt het verhaal onafgemaakt. Elke scheiding is anders en kinderen die een scheiding meemaken, ervaren het ook weer anders. Het voelt echter alsof Gracia Lebbink met Niemand vraagt hoe het met mij gaat alle mogelijke problemen probeert aan te stippen. Het boek bevat echter minder dan 300 bladzijden, waardoor het verhaal heel gehaast aanvoelt en een aantal situaties zeer onwerkelijk zijn. Dat is erg jammer!
Om een voorbeeld te geven. Naast het feit dat de kinderen, door hoe hun ouders zich tegenover elkaar vragen, al genoeg leiden, gaat Daan zijn mentale gezondheid hard achteruit. In zoverre dat hij zelfs opgenomen wordt in een inrichting. Het hele proces van Daan gaat echter zó snel, dat het niet realistisch meer is. Hierdoor voelt het alsof het één van de onderwerpen is die er ‘even’ in verwerkt is, terwijl dit onderwerp aan zich al een boek verdient.
Grote sprongen
Gracia Lebbink maakt met dit boek ook zeer grote sprongen. In 300 pagina’s gaan we van Sanne die nog echt kinderlijk is en op haar knuffel sabbelt, naar een puberende menstruerende meid die al bezig is met haar seksualiteit en vriendjes. Dit wordt echter ook weer heel heftig neergezet: Sanne denkt dat ze zwanger is van één van de jongens die ze ontmoet.
Hoewel de schrijfstijl van Gracia Lebbink zeer toegankelijk is en je door het verhaal heen vliegt, en de onderwerpen daarbij zeer interessant en ook belangrijk zijn, is het niet een boek dat ik per se aan een jongere zou aanraden. De onderwerpen los van elkaar zijn allemaal erg interessant, maar het is te veel voor één vrij dun boek. Hierdoor komen de onderwerpen te kort aan bod, waardoor je er weinig of zelfs het verkeerde van leert.
Gracia Lebbink is een Nederlandse schrijfster. Ze studeerde grafische vormgeving in Amsterdam. Ze heeft jarenlang in de culturele sector gewerkt maar besloot het roer om te gooien. Niemand vraagt hoe het met mij gaat is haar debuut.
Niemand vraagt hoe het met mij gaat is een titel dat goed past bij de inhoud van het boek. Sanne haar beide ouders zijn druk bezig met zichzelf en elkaars leven zuur te maken, Daan zit in een inrichting en Sanne zweeft er ergens tussenin. Sanne haar karakter is goed neergezet, er komt duidelijk naar voren hoe moeilijk zij het heeft met deze hele situatie en hoe ze ondanks alles door de dagen heen probeert te komen. In combinatie met de prettige schrijfstijl en het feit dat het onderwerp belangrijk is, zorgt dit ervoor dat ik het boek toch drie sterren geef. Het is echter geen aanrader door de hoeveelheid aan verschillende onderwerpen die kort en onrealistisch voorbijkomen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow
