Noormannen assimileerden, drukten geen stempel
[Signalering] Eeuwenlang hebben de Noormannen huisgehouden in West-Europa en ver daarbuiten. Ze staan bekend als rovers en plunderaars. Als zeevaarders en handelaars werden ze tegelijkertijd ook een economische en politieke factor van betekenis. Op plekken waar ze zich definitief vestigden, vermengden ze zich met de oorspronkelijke bevolking en veranderden veelal van onstuimige heidenen in brave christenen. Ondanks hun tomeloze energie en agressie drukten de kolonisten uit het noorden niet echt hun stempel op Europa. Ook voor de Scandinavische vrijbuiters was het uiteindelijk voordeliger om mee te gaan in de ontwikkeling naar een Europa dat bestond uit redelijk stabiele staten, waar belasting werd geïnd en mensen steeds beter (en eerlijker!) hun brood konden verdienen.
John Haywood schreef een veelomvattend en leesbaar boek over de Vikingen. Zijn uitgangspunt is dat rond deze barbaarse benden een aura van romantiek is ontstaan door de IJslandse sagen die in de 13de eeuw werden opgetekend. Zonder die sagen hadden de avonturen van de Vikingen minder tot de verbeelding gesproken. Domweg omdat er dan veel minder te vertellen zou zijn geweest. Naast deze verhalen zijn er natuurlijk ook andere – harde – bewijzen over schepen, huizen en andere materiële zaken uit het Vikingtijdperk. De auteur maakt een tour d’horizon langs de gebieden waar de Vikingen zich manifesteerden. Het begon met aanvallen op Engelse kloosters. Via Schotland, Ierland, Dorestad en Noord-Frankrijk, zakten ze af naar het Middellandse Zeegebied en verder naar het Oosten, waar de wereld weer heel anders in elkaar stak dan in West-Europa, wat opnieuw prachtige verhalen oplevert. Ook de beschrijvingen van de reizen naar Groenland en Noord-Amerika mogen er zijn. Het ging de ontdekkingsreizigers echter lang niet altijd voor de wind, ook al navigeerden ze met behulp van de Poolster, vogels, wolken en walvissen.
—
Eerder verschenen in Geschiedenis Magazine
