Hoe is dit bijzondere huishouden ontstaan?
[Recensie] Op een klein boerderijtje in Friesland woont Norma met haar dieren. Op één van de eerste bladzijden van Norma’s universum worden ze geïntroduceerd:
“elf paarden, ongeveer veertig katten, vier honden, een koe, vijf varkens, een paar parkieten, konijnen, kippen, vissen en eerst ook nog een leguaan, maar die is een halfjaar geleden overleden. De aantallen wisselen voortdurend, soms komen verdwaalde dieren hier aangelopen of worden afgedankte huisdieren hier afgeleverd en natuurlijk overlijden er met regelmaat lievelingen. Of het nou altijd wel zo verstandig is of niet, ik neem ze met alle liefde op, ziek of verwaarloosd, ze zijn welkom.
Stuk voor stuk zijn de dieren gered van een wisse dood of behoed voor een verwaarloosd bestaan.”
Hoe kan een vrouw in haar eentje al die dieren verzorgen? En hoe is dit bijzondere huishouden ontstaan? Norma vertelt het met behulp van Jessica Menheere in dit boek. Het lijkt zo op het eerste gezicht romantisch, zo’n beestenboel. Maar Norma moet keihard werken om het in stand te houden. Elke dag is ze uren bezig om stront te scheppen en alle dieren eten te geven. En een heleboel knuffels natuurlijk.
Motorongeluk
De vermakelijke verhalen over het leven met de dieren worden afgewisseld met herinneringen aan vroeger. Norma’s leven begon al moeizaam, haar jeugd was niet makkelijk en ook daarna heeft ze een bewogen leven gehad met veel traumatische gebeurtenissen: mishandeling, een motorongeluk, doofheid en het overlijden van geliefde dieren en mensen. Het is een wonder dat ze zelf nog leeft. Ik vind het indrukwekkend om te lezen en bijzonder dat Norma hier zo open over kan vertellen, al kost dat soms zichtbaar moeite. De pijn van toen komt weer boven. Op een gegeven moment is ze zelfs een tijdje opgenomen geweest in een psychiatrische instelling, omdat het haar allemaal te veel werd. Al die ervaringen hebben haar beschadigd, maar ook enorme levenswijsheid gegeven. Het is pijnlijk maar ook heel mooi om te lezen hoe ze zich door het leven slaat.
Het boek leest vlot en er is een fotokatern waarop Norma te zien is in de zon met haar geliefde dieren, zodat mijn beeld ervan volledig wordt. Als ik google om de voorkant van het boek hier te kunnen laten zien, kom ik haar website tegen met een youtube-filmpje, geweldig om te zien, maar ook een heel naar bericht: Norma’s boerderij is een paar jaar geleden verwoest door brand, waarbij veel dieren zijn omgekomen. Wat een hel. Het lijkt erop dat het is gelukt om op een nieuwe plek verder te gaan en ik hoop zo dat Norma nu gelukkig is en dat het goed met haar gaat.
—
Eerder verschenen op Lalagè leest
