Moedig verslag van verdriet
[Recensie] In Nu is nog zo zonder jou maakt auteur en jonge weduwe, Marloes Harkema, haar lezers deelgenoot van de periode van rouw die zij doormaakte na het overlijden van haar man. Harkema was toen nog geen dertig. Doorwaakte nachten, de stamelende reacties van haar omgeving en het zwijgen over de dood. Maar ook over huilen in de supermarkt en het loslaten van weerstand, veerkracht, verzachting en het stap voor stap weer opkrabbelen.
“Verwerken is het uur dat ik wakker lig voor ik in slaap val. Als ik denk aan slapen op jouw schouder, jouw lijf naast me in bed. Verwerken is als ik denk aan het ziekenhuis en de blik in je ogen. Denkend aan het telefoongesprek waarin je me vertelt dat je uitbehandeld bent. Aan de dag dat we hoorden dat je kanker hebt.”
Nog voor dat de diepe en ontroerende inhoud van dit fraaie boekje bij mij binnen kan komen, ben ik al onder de indruk van de fraaie schrijfstijl van Harkema. Een schrijfstijl die weliswaar een harde realiteit weergeeft, maar qua samenstelling en woordkeuze zo nu en dan haast poëtisch aandoet. Dit, in combinatie met haar schrijnende verdriet én grote kracht maakt dit boekje, bescheiden van omvang maar groots qua inhoud!
Harkema beschrijft in Nu is nog zo zonder jou ook hoe fijn het kan zijn wanneer de mensen om je heen je jouw rouwproces gunnen in plaats van met dooddoeners op de proppen te komen als: ‘je moet het loslaten’ of ‘je moet verder met je leven, je bent nog jong genoeg’. Ze vertelt bovendien over de wandelgroep met lotgenotes die zij in het leven riep en hoe dat contact haar lucht gaf door de herkenning en het kunnen delen.
“Maar het liefste wil ik verhalen weven. Een ruimte creëren waarin jij weer even woont, warm tussen ons in. Daar ben je dan ineens. Opgeduikeld uit herinneringen. Die zachte intimiteit waar ik kan ontspannen en lachen, een warme cocon waar jij zachtjes tot leven komt.”
Nu is nog zo zonder jou is een bundel korte teksten, verdeeld over een vijftal hoofdstukken, waarin zovelen zich zullen herkennen en waar zij troost uit kunnen putten. Daarbij heb ik het niet uitsluitend over mensen die hun partner verloren, maar iedereen die een dierbare verloor zal steun vinden in dit kleinood. Chapeau Marloes Harkema voor jouw moedige besluit om jouw gevoelens en ervaringen te delen met de buitenwereld en daarmee zoveel mensen een geschenk te geven!
—
Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi
