"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Offerkind

Zaterdag, 23 mei, 2020

Geschreven door: Rob Ruggenburg
Artikel door: Jaap Friso

Een massagraf uit de oertijd

[Recensie] Schrijver Rob Ruggenberg overleed kort na het voltooien van Offerkind, hij werd 73 jaar. Dit is dus definitief zijn laatste boek. Met die wetenschap is het extra bijzonder om te weten dat het verhaal voortkomt uit zijn jeugd in Wassenaar. Hij woonde vlak bij de plek waar eind jaren tachtig een massagraf werd gevonden. Ruggenberg speelde als kind op een weiland waar meer dan vierduizend jaar eerder twaalf mensen bleken te zijn begraven. Dat zijn laatste boek op een gegeven uit zijn kindertijd is gebaseerd, is op een bepaalde manier ontroerend.

De archeologische vondst bracht Ruggenberg tot het schrijven van een verhaal over de oertijd waarbij hij, zoals in al zijn boeken, historische feitelijkheden vermengt met een meeslepend verhaal. Offerkind boeit vanaf het eerste hoofdstuk waarin het er meteen ruig aan toe gaat. Aïn ontsnapt na een heftig incident aan haar stam op de hei, en wordt tijdens haar vlucht vergezeld door een jongen die Kraai heet. Het tweetal waadt door moerassen en doorstaat menige ontbering. Een verhaal vol kou, honger, gevaar en verwondingen.

Zoals altijd is Ruggenberg sterk in het beschrijven van de omgeving, gewoontes en omgangsvormen uit het historische tijdperk dat hij heeft gekozen. Het belang van brons, de waarde van barnsteen maar ook de wreedheid en  de rol van de godenwereld spelen een belangrijke rol. Net als vooroordelen en discriminatie, wie anders is wordt gewantrouwd, uitgestoten of vermoord. Er worden geen zoete broodjes gebakken. Dat is een eufemisme voor: er rolt nog wel eens een hoofd of er valt een dode.

Het sterkste van Offerkind zijn de karakters. De vrijgevochten Aïn en de trouwhartige Kraai die zijn liefde onbeantwoord ziet. Aïn en Kraai komen op hun tocht vijandige en vriendelijke mensen tegen en belanden uiteindelijk met een kind aan zee waar ze rust te lijken vinden. Dat lijkt natuurlijk maar zo want in de boeken van Ruggenberg is het nooit lang kalm en vredig. Hij zet Aïn neer als een sterke meid die een andere toekomst voor ogen heeft, dan voor haar is voorbereid. Ze leeft ondanks alles haar dromen na en wil geen slaafse huisvrouw en broedmachine zijn.

Dans Magazine

Offerkind is niet geschikt voor de al te tere kinderziel maar gruwelijkheden staan er in het werk van Ruggenberg nooit vanwege het effect. Hij beschrijft het zoals hij denkt dat het gebeurde in die tijd, en daar deed hij telkens grondig onderzoek naar. Zijn nalatenschap is bijzonder en hopenlijk blijven zijn boeken gelezen worden. Ze zijn het waard. Offerkind is een van zijn beste boeken en een fraaie laastst loot aan de stam.

Voor het eerst verschenen op Jaapleest