"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Olijven moet je leren lezen

Donderdag, 8 september, 2016

Geschreven door: Ellen Deckwitz
Artikel door: Istvan Kops

Poëzie voor dummies

[Recensie] Deze recensent heeft uiteraard iets met lezen. Dat is nogal een schot voor open doel. Ik lees zo’n beetje elk genre in proza. Het enige waar ik mijn niets mee heb is young adult (ik hoop niet dat ik hiermee potentiele lezers van deze site wegjaag). Poëzie doe ik ook niet veel aan, maar dat heeft een heel andere oorzaak. Poëzie, man, man, man, wat heb ik daar altijd een moeite voor moeten doen. Poëzie lezen voelt voor mij als lopen op lege pindadoppen over een ijsbaan. Het ene moment gaat het stroef en dan opeens – roetsj! – ga ik als de brandweer er van door om dan vervolgens tot een knarsende stilstand te komen.

Gelukkig is er nu Olijven moet je leren lezen, een cursus genieten van poëzie van Ellen Deckwitz, een soort ‘Poëzie voor dummies’. In Olijven beantwoordt Ellen Deckwitz een aantal vragen die ze regelmatig krijgt gesteld, zoals: Waarom worden de regels halverwege afgebroken? Of Waarom rijmen er tegenwoordig zo weinig gedichten? Of Waarom zeg je niet gewoon wat je bedoelt? Vooral van die laatste vraag krijgt Ellen het behoorlijk op haar heupen (van die andere trouwens nader beschouwd ook wel) en ze aantwoord hierop met de fantastische opmerking: de dichter zegt niet gewoon wat hij bedoelt, hij zegt precies wat hij bedoelt. Kijk, dat klinkt op zich al als poëzie.

Ellen Deckwitz introduceert elk hoofdstuk met een gedicht waarop ze later terugkomt. Aan het einde van dit informatieve en vermakelijke instructieboekje begon ik elke regel net als in een gedicht op zich te lezen, een ongetwijfeld onbedoeld bijeffect.

Met Olijven wil Ellen Deckwitz niet alleen handvatten voor de beginnende poëzielezer geven, maar ook een lans breken voor de poëzie en allerlei misverstanden en vooroordelen over poëzie uit de weg ruimen. Wat mij betreft is dat een loffelijk streven. De vraag is natuurlijk of poëzie wel moet worden uitgelegd. Is het niet net als een goede grap uitleggen? Je snapt het of je snapt het niet. Ellen Deckwitz merkt ergens in Olijven op dat poëzie onder valt te verdelen in vier categorieën: 1) een goed gedicht, 2) een clichématig gedicht, 3) een niet-aansprekend gedicht en 4) een onbegrijpelijk gedicht.

Boekenkrant

Ik ben zelf een lezer die vooral erg goed in de vierde hierboven genoemde categorie scoort. Zelfs met de instructies van Ellen bij de hand zal dat op korte termijn denk ik niet veranderen. Olijven heb ik trouwens ook nooit leren waarderen, hoe vaak ik ze ook heb geprobeerd. Ellen Deckwitz vindt er zelf trouwens nog wel wat van: “Poëzie leren lezen kost moeite, maar het is nou ook weer geen ruimtevaartkunde.” Goed, die handschoen pak ik dan toch maar op.

Eerder verschenen op https://dutchliteraturejunkie.wordpress.com


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur:

Olijven moet je leren lezen

Olijven moet je leren lezen