De auteur geeft de lezer genoeg stof tot nadenken
[Recensie] Ondanks de ondergang is de debuutroman van cartoonist Lectrr. Hij heeft zijn stiften ingeruild voor een pen, maar het is duidelijk dat het beeldende terug te vinden is in dit boek.
De Vlaamse cynicus Saul Invictus ging ervan uit dat de Dag des Oordeels aangekondigd zou worden met eventueel enkele Bijbelse plagen erbij. Datgene was niet van toepassing. Het was een gewone lentedag waarop hij hoorde dat een reusachtige ijsklomp de aarde zou gaan vernietigen en de mensheid nog 14 dagen de tijd had. Saul was van plan om rustig te wachten op het eind der tijden. De jonge vrouw Antenne dacht daar anders over en stormt zijn huis én leven binnen. Ze weet hem over te halen om deze laatste dagen nog een roadtrip te gaan maken en zo nog wat belevenissen te ervaren.
Lectrr heeft een zeer bijzondere roman geschreven. Het heeft in zekere zin raakvlakken met zijn cartoons; net zo uitbundig en beeldend neergezet. De verhaallijn heeft een zeer opmerkelijke grondslag en is origineel te noemen. Hoewel er erg veel moeilijke woorden in voorkomen, blijft het verhaal lang boeien. Dit heeft vooral te maken met de humoristische toon die als een rode draad door het boek loopt. Zo hebben woorden als hersenprut en een bronstige buffel in een sapcentrifuge een lach op mijn gezicht getoverd. Naast lastige woorden gebruikt Lectrr veel spreekwoorden en vloekt regelmatig. Het avontuurlijke verhaal leest daarentegen vlot, wat vooral te maken heeft met de beknopte hoofdstukken en veelal korte zinnen.
De personages hebben weinig diepgang, maar dat is eigenlijk geen gemis doordat er steeds (bij)personen bijkomen en vooral de gebeurtenissen een grote rol spelen in het verhaal. Dit zijn overigens gebeurtenissen die in het echte leven totaal niet mogelijk zijn of niet mogen gebeuren. De amusante vergelijkingen van alledaagse situaties zorgen voor herkenbare en vermakelijke passages.
Ruim over de helft van het boek wordt het eentonig. De humor is nog steeds aanwezig, maar het gebrek aan diepgang is storend. Wanneer Saul zijn moeder na lange tijd weer ziet, gaat de auteur niet in op deze ontmoeting en de gemoedstoestand. Ook wanneer er mensen sterven wordt dit kort en erg feitelijk neergezet. Vaak is het zelfs luguber. De ranzige omschrijvingen en de absurditeiten in het verhaal gaan steeds meer storen. Evenals de misselijkmakende verwoordingen. Hoewel ik me zeker in kan denken dat er mensen zijn die dit graag lezen en het een zeer aanlokkelijke roman vinden, zakte de interesse bij mij snel naar beneden. Zelfs het onvermijdelijke (zoals de auteur het noemt), waar heel het boek naar toe gewerkt wordt, is niet boeiend geschreven. Plotseling is het klaar. Ik had graag gezien dat hier nog verdieping in had gezeten.
De auteur geeft de lezer genoeg stof tot nadenken. Zo beredeneert hij dat wanneer je in een ontwikkelingsland geboren bent, je meteen minder kansen in je leven hebt. Ook aan het einde weet hij de lezer het heelal te laten zien als een wonderlijk mysterie.
Ondanks de ondergang is zeker niet voor iedereen weggelegd, maar de humor maakt het enigszins de moeite waard. Het boek krijgt van mij daarom 2,5 ster.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
