Eenzaamheid in de polder
[Recensie] Dit jaar luisterde ik met heel veel plezier naar Alleen met de goden van Alex Boogers. Wat een geweldig boek vond ik dat, ik was zo onder de indruk van het verhaal (mede door de fijne voorleesstem van Sander de Heer). Ik was Boogers dan ook niet vergeten en onlangs kwam de nieuwste roman van hem uit: Onder een hemel van sproeten.
In de nieuwste roman van Boogers, staan drie levens centraal die allen een gemene deler hebben: eenzaamheid. Weduwnaar Jacob leeft na het overlijden van zijn vrouw een teruggetrokken leven met zijn hondje Muis. Hij is dagelijks in de polder te vinden en slijt zijn dagen in stilte en rust. Hij overpeinst het leven en denkt terug aan hoe het was voordat zijn vrouw dement werd en de grip op het leven verloor.
Op een dag komt hij een meisje tegen dat gehavend met haar enkels in de klei staat. Het blijkt om Amy te gaan, een kunstzinnig en intelligent meisje dat uit de achterstandswijk in de buurt komt. Ze raken aan de praat en brengen veel tijd met elkaar door. Amy heeft het niet makkelijk thuis. Haar vader is jong overleden en met haar stiefvader kan ze het absoluut niet vinden. Hij is bot en begrijpt haar totaal niet. Het erge vindt ze nog dat haar moeder naar de pijpen van haar stiefvader danst. Ze past niet in het nieuwe gezin van haar moeder en voelt zich onbegrepen en eenzaam. Ook op school loopt het, ondanks haar intelligentie, niet vlot. Ze bevindt zich steeds meer in een uitzichtloze situatie; een neerwaartse spiraal.
“Mijn ouders zijn onzichtbare mensen. We leven in een onzichtbare straat met allemaal andere onzichtbare mensen.”
Amy loopt geen enkel gevaar bij Jacob, maar toch houdt haar beste vriend Harvey haar in de gaten. Harvey, zelf getraumatiseerd door de blootstelling aan grof geweld in zijn jonge leven, heeft alles voor zijn vriendin over. Hij is zo op haar gesteld dat hij alles voor haar zou doen. Een goedzak, een zwijgzame goedzak is Harvey die zelf zo gepest wordt op school.
En zo kan het dat de levens van deze verschillende personen kruisen in de uitgestrekte polder op een moment dat het leven voor geen van allen voor de wind gaat.
Het vinden van de juiste woorden
Wat is het toch moeilijk om een bespreking te maken van een boek dat je zo goed vond. En ik vond Onder een hemel van sproeten zo mooi. Het zijn de personages die mij geraakt hebben, alsmede de opbouw en de verfijnde afwisseling in het boek. De thema’s die Boogers heeft aangehaald, zoals dementie, huiselijk geweld en pesten zijn hedendaags en goed in elkaar verweven. Het is het totale verhaal dat mij heeft geraakt.
Boogers weet de verhalen van Amy, Jacob en Harvey op een verrassende wijze tot uiting te laten komen. Door verschillende perspectieven te hanteren en af te wisselen met flashbacks weet hij een creatie van topniveau neer te zetten. De scenes wisselen elkaar in rap tempo op, waardoor je als lezer kleine beetjes informatie toebedeeld krijgt. Je nieuwsgierigheid wordt aangewakkerd, want er rijzen steeds meer vragen op. Wat doet Jacob met een geweer en waar wacht hij op?
Ik vind dat Boogers zo prachtig kan schrijven. Het is een kordate schrijfstijl, zonder opsmuk, maar hij geeft zijn personages zoveel gevoel dat het boek mij tot tranen heeft gebracht. Al vanaf het begin werd ik geraakt door lieve Amy, Jacob en Harvey en dit gevoel raakte ik niet meer kwijt. Ik vind het zo bijzonder dat een auteur zijn lezers kan raken, dat het boek door de opbouw en de spanningsboog zo kan blijven boeien. Wat een geweldig boek, ik kan niet anders zeggen: ga dit lezen!
—
Eerder verschenen op Boekenz
Bazarow Populaire Fictie
Bazarow Literatuur & Non-fictie
Bazarow Kinderboeken