"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Onder sterren

Maandag, 7 januari, 2019

Geschreven door: Klaartje van Setten
Artikel door: Annelien Kruithof

Winterse feelgood

[Recensie] Niet alleen is Onder sterren het debuut van Van Setten, maar het verhaal is ook deels gebaseerd op haar eigen ervaringen. Ik ben wel benieuwd welke delen zij ook zelf heeft ervaren, maar het moet hoe dan ook een bijzondere ervaring zijn om een vijfsterrenchalet te runnen en daar heel verschillende gasten te ontvangen.

Het boek begint goed. Josefien, de hoofdpersoon in dit boek, is dan al in Zwitserland en krijgt bezoek van twee mensen die komen beoordelen of hun cliënten in het chalet van Josefien zouden willen verblijven. Helaas gaat Van Setten vervolgens terug in het verleden, onder andere naar de kennismaking tussen Josefien en Jean, het verloop van hun relatie en hoe Josefien uiteindelijk in Zwitserland terechtkomt. Hoewel ik mij voor kan stellen dat de auteur wat achtergrondinformatie mee wil geven aan de lezer, vond ik dit gedeelte veel te lang duren. De hele schrijfstijl van Van Setten voelt voor mij wat rommelig aan en als het boek nu meteen verder was gegaan in Zwitserland met slechts een klein beetje informatie tussendoor over de achtergrond, dan was het verhaal mij onderweg niet verloren. Ik kreeg nu het gevoel dat we mee werden genomen in het hoofd van Josefien maar dat er weinig gebruik gemaakt werd van een filter waardoor de lezer alle informatie meekrijgt. Wat dan niet helpt zijn de vele personages en dus ook de vele namen die de revue passeren. Ook door het begin, of zeg maar door de eerste helft van het boek, stond het verhaal al vrij snel op een achterstand en werd dit niet meer ingelopen.

Na die eerste helft staat het verhaal gelukkig wel in het teken van de verschillende gasten die Josefien mag ontvangen in haar chalet. Dat alles nieuw voor haar is, is zeker een deel van de charme van het verhaal. Ook volg je haar moeizame inburgering in Zwitserland en haar twijfels. Het boek heeft geen standaard einde wat ik in dit geval als positief wil bestempelen. Een standaard einde was ook prima geweest, maar op deze manier weet Van Setten haar verhaal wel te onderscheiden naar mijn mening.

Opvallend is dat Van Setten dialecten letterlijk gebruikt in haar boek. Wanneer Josefien in Drenthe is en met plaatselijke bewoners praat, lees je de tekst van deze bewoners dan ook in dialect. Daar ik zelf opgegroeid ben in Twente vond ik dat nog wel leuk om te lezen. Toch kan het ook vervelend zijn voor de lezer. Zo kwamen er ook Rotterdammers voor in het boek bij wie ditzelfde werd gedaan en hoewel het Rotterdamse dialect mij niet vreemd is, merk je dat je meer moeite moet doen om dit te lezen en begrijpen. Dit zijn maar twee voorbeelden en er zullen ook lezers zijn die dit wel leuk vinden dus ik wil dit niet per se als negatief bestempelen, maar je vindt het leuk of niet denk ik.

Boekenkrant

Helaas is het verhaal mij in het begin, met de terugblik in het verleden, toch teveel kwijtgeraakt. Ik moest mezelf er iedere keer toe aanzetten om het boek verder te lezen en zelfs de situaties met gasten konden mij niet terug het verhaal in trekken. Daarom geef ik het boek 2 sterren.

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur:

Het geheim van Victoria