Melancholische Koreaanse roman
[Signalering] De markt bestaat uit vijf gebouwen van meerdere verdiepingen in een verlopen wijk van Seoul. Kleine winkels met goedkope spullen en reparatiezaakjes voor de Zuid-Koreanen die het niet breed hebben, net als de winkeliers zelf. Mujae en Eungyo zijn assistenten van een winkelier – veel lager kun je op de carrièreladder niet belanden. Langzaam groeien ze naar elkaar toe in One hundred shadows, de enige in het Engels vertaalde roman van de in eigen land bekende schrijfster Hwang Jung-Eun.
Zoals wel vaker bij Koreaanse romans (en films) heb je als westerse lezer voortdurend het gevoel dat je dingen ontgaan, dat je geen goede antenne hebt voor de melancholie die wordt uitgedrukt. Je ziet haar wel, maar je kunt er niet goed bij. Of misschien is dat een illusie en is juist die onbereikbaarheid het gevoel dat de schrijfster wil overbrengen. Wat zijn bijvoorbeeld die schaduwen die over mensen heen hangen ten teken dat het niet goed met hen gaat? Of hoeven we dat helemaal niet te weten?
Hoe dan ook, Hwang schreef een klein juweeltje, waarin plotmatig niet veel gebeurt, maar de kleine gebaren ertoe doen. Mujae en Eungyo draaien om elkaar heen, komen steeds dichter bij elkaar, maar raken elkaar nooit. De schaduwen blijven hangen.
—
Eerder verschenen op Christian Jongeneel
