Ontroerend, spannend en toch ook vermakelijk
[Recensie] Josephine staat centraal in Ontwaakt. Zij bevindt zich op een keerpunt in haar leven. Ze ontdekt dat Tom, haar man, haar bedriegt en alsof dat nog niet genoeg is, staat haar broer Julian plotseling verward op de stoep. Van gelukkig – althans dat dacht ze – getrouwde vrouw en moeder van twee dochters en wonend in een riante woning, staat ze er plotseling alleen voor. Ondanks haar verdriet en het feit dat ze behoorlijk uit het lood geslagen is, biedt Josephine haar nieuwe situatie manmoedig het hoofd. Dat veroorzaakt echter diverse onverwachte situaties.
Verdienstelijk debuut
Josephine wordt door Charlotte Veldhuizen uitstekend gekarakteriseerd. We zien een krachtige maar kwetsbare vrouw, die het beste probeert te maken van een situatie waarvoor zijzelf niet heeft gekozen. Ze doet dat op een manier die heel veel herkenning zal oproepen bij hen die in een soortgelijke situatie verkeren of hebben verkeerd. Veldhuizen zet haar personage volkomen geloofwaardig neer. We zien de kwetsbaarheid, voelen de emoties en pijn, maar ontdekken ook de humor die zich niet laat neerslaan.
“Moet ik je loslaten in mijn hart, zodat je vrij bent? Is dat niet ultieme liefde? Onze emotionele verbinding zal ik doorknippen en ik zal je aanmoedigen om alleen of met haar verder te gaan. Niet meer zal ik voelen, lief. Als het me niet gelijk lukt, dan moet je het me vergeven. De schaar is misschien te bot.”
Veldhuizen hanteert een vlotte schrijfstijl en ze laat alle gebeurtenissen die Josephine overkomen, elkaar op een vloeiende wijze opvolgen. Haar dialogen zijn, net als het verhaal zelf, van een fijne natuurlijkheid.
Natuurlijk zijn er over dit thema al vele boeken verschenen, maar het feit dat Veldhuizen dichtbij de werkelijkheid, zoals die zou kunnen zijn, is gebleven, maakt Ontwaakt net even anders.
Ontwaakt is een zeer verdienstelijk debuut over een situatie waarin vele van haar lezers zich bevinden of hebben bevonden. Ontroerend, spannend en toch ook vermakelijk.
—
Eerder verschenen op Hannek Tinor-Centi
