"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Onzichtbaar

Zaterdag, 14 mei, 2022

Geschreven door: Angelique Rijk
Artikel door: Hanneke van de Water

[Recensie] In Onzichtbaar deelt Angelique Rijk haar eigen, aangrijpende en schrijnende verhaal. Angelique wordt als jong meisje seksueel misbruikt door haar opa.

Ook haar moeder heeft een traumatische jeugd achter de rug. Een kampverleden vol misbruik en mishandeling en ook daar besteedt Rijk uitgebreid aandacht aan, want natuurlijk heeft een traumatisch verleden zijn weerslag op de gezinsleden van een getraumatiseerd mens.

“Mijn moeder heeft in het kamp verschrikkelijke dingen gezien en meegemaakt. Kampcommandant Sonei voerde een schrikbewind. Er wordt gezegd dat hij leed aan maanziekte. Als hij daar last van had, veranderde hij in een beest. Hij raasde en tierde, ranselde vrouwen en kinderen af, hoofden werden kaalgeschoren, hij trapte naar en gooide met alles wat in zijn directe omgeving stond.”

Op uiterst eerlijke en transparante wijze beschrijft Rijk haar gevecht tegen haar depressieve en negatieve gevoelens en haar neiging niet meer verder te willen leven. Over haar –ongewenste- kinderloosheid en fibromyalgie. Toch is Onzichtbaar niet uitsluitend een zwaar boek. Het is óók het relaas van een sterke vrouw die knokt voor haar geluk en positiviteit.

Boekenkrant

Dit boek is ontstaan uit het feit dat Rijk niet langer wilde zwijgen. Als deel van de verwerking én om anderen, die in een soortgelijke situatie verkeren dan wel verkeerden, te helpen en te laten zien dat zij niet alleen zijn; dat er hoop is op een beter leven.

In de delen waar Rijk haar eigen ervaringen als kind van commentaar voorziet, nu ze er als volwassene op terugkijkt, hoopt ze kinderen/jongeren te bewegen wél te praten over wat ze meemaken, iets wat zij zelf niet deed. Bovendien hoopt ze dat ouders en andere volwassenen bepaalde signalen zullen herkennen en in zullen grijpen.

“Mijn tranen blijven stromen, ik kan niet stoppen met huilen. Het enige dat ik nog maar hoef te doen, is gewoon mijn stuur een stukje naar rechts draaien. Kom Angelique, je kunt dit, zeg ik tegen mezelf. Doe het nu maar, dan heb je eindelijk rust.”

Onzichtbaar is een indrukwekkend boek en je kunt feitelijk alleen maar enorme bewondering hebben voor de vrouw die dit allemaal doorleefde én het nu deelt met de wereld. Het is schrijnend, oprecht en recht uit het hart geschreven. De enigszins staccato schrijfstijl die de auteur hanteert, bewerkstelligt wellicht nog eens extra dat de diepe emoties extra over het voetlicht komen.

Kortom, Onzichtbaar zal elke lezer nog lang bijblijven en zal zeker aanzetten tot nadenken en tot een scherpere blik op mogelijke signalen uit een ieders omgeving.

Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi