Niemand is waardeloos. Niemand is Onzuiver
[Recensie] In het Groot-Brittannië van de toekomst is perfectie te koop. Rijke ouders laten door het Ministerie voor Genetische Perfectionering (G.E.P.) perfecte kinderen maken. Mensen zonder ‘schoon’ DNA zijn Onzuiver en worden als slaaf gebruikt. De Operatie die voorkomt dat Onzuiveren nog kinderen kunnen krijgen, is verplicht.
Mina Hart is een vijftienjarig Onzuiver meisje met een geheim. Als ze met haar vader naar Regio 14 verhuist om een nieuwe start te maken, sluit ze al snel vriendschap met Angela en haar geadopteerde broer Daniel. Mina komt erachter dat Daniel ook geheimen heeft en dat zij een band delen die steeds sterker wordt.
Als Mina wordt geconfronteerd met de arrestatie van een Onzuivere klasgenoot, bewerkstelligd door hun wrede lerares, wordt het voor Mina steeds duidelijker: dit is niet het leven wat zij wil leiden. Ze wil zich aansluiten bij het verzet – de organisatie die zij verantwoordelijk houdt voor de dood van haar moeder.
Haar leven wordt nog ingewikkelder als Sebastian, een G.E.P.-jongen, verliefd op haar wordt en haar lerares hierachter komt. Voor een Onzuivere is het een misdrijf om zich in te laten met een G.E.P..
Mina slaat op de vlucht samen met Daniel, Angela en Sebastian. Ze moet vechten voor zichzelf en de mensen die haar het meest dierbaar zijn.
Aan het begin van Onzuiver neemt Sarah Dalton ruim de tijd om het verhaal op te zetten. De wereld waarin het boek speelt wordt uitgebreid beschreven en blijkt behoorlijk huiveringwekkend te zijn. Ik vind de wereld heel bijzonder en behoorlijk realistisch neergezet. Terwijl je als lezer de wereld leert kennen word je ook voorgesteld aan de personages en leer je de onderlinge verhoudingen kennen. Gelukkig bleek niet iedereen zo te zijn als ik in eerste instantie dacht. Anderen blijken echter nog erger te zijn dan ik verwachtte.
In het begin van het boek is er slechts af en toe actie. Die actie onderstreept vooral hoe moeilijk het leven van een onzuivere is, zeker als deze onzuivere zich niet bij de situatie neerlegt. Omdat je tijdens de eerste hoofdstukken echter van de ene in de andere verbazing valt over de wereld en over hoe personages op elkaar reageren, is de mindere aanwezigheid van actie geen gemis.
De focus van het verhaal blijft wel enigszins liggen op wat de personages doen in plaats van wat ze denken. Wat ze doen en wat ze zeggen is zeker interessant, maar om de personages nog beter te leren kennen, had ik ook wel meer willen lezen over wat ze dachten.
Tegen het einde gaat het verhaal steeds sneller. De plotwendingen volgen elkaar razendsnel op. Steeds als je achterover wilt leunen met het idee “ah, nu komt het goed”, blijkt het gevaar plotseling groter dan ooit te zijn. Dat vond ik erg leuk om te lezen. Het einde is redelijk afgerond en bevat geen enorme cliffhanger, maar maakt wel nieuwsgierig naar meer.
Onzuiver is een goed uitgewerkt verhaal over een toekomst die helaas niet helemaal ondenkbaar is. Ik hoop maar dat het nooit zover zal komen.
—
Eerder verschenen op Drukinkt
