Lezenswaardige thriller
[Recensie] Het maken van een ballonvaart klonk geweldig, een leuk idee. Met wat gezonde spanning stappen dertien passagiers in om even boven alles uit te genieten van stilte en het landschap. Alleen loopt het allemaal totaal anders dan gedacht. Volkomen onverwacht begeven ze zich in een rampscenario. Op de grond voltrekt zich voor hun ogen een moord, ze zien alles gebeuren. Maar niet alleen degenen aan boord van de ballon zien iets wat ze niet hadden moeten zien. Ook de dader, beneden op de grond, heeft de luchtballon gespot en trekt zijn wapen. De passagiers en hun piloot zijn overgeleverd aan de elementen van de zwaartekracht wanneer alles als een slechte film zich in een voortvarend tempo voltrekt. Een harde landing volgt en nagenoeg niemand overleeft deze crash. Echter is degene die het wel overleeft nu ook het doelwit van de schutter. Deze vrouw ziet geen andere mogelijkheid dan te vluchten om in leven te blijven, wat moet ze anders? Wat is er precies aan de hand? Wie is degene die op haar jaagt en waar moet ze heen?
Het feit dat je vanuit de lucht volledig van de buitenwereld bent afgesloten dringt pas tot je door wanneer je de gebeurtenissen in Op de vlucht leest. Bizarre ontwikkelingen, een zorgvuldig opgebouwde spanningsboog en heel veel gebeurtenissen, die ingrediënten heeft deze thriller allemaal. De invalshoek is best origineel, een luchtballonvaart is al spannend genoeg zonder dat er andere dingen gebeuren natuurlijk. Dat heeft Bolton leuk bedacht. Ze voegt daar allerlei raadselachtige zaken bij, sommige komen echt uit de lucht vallen, en het verhaal krijgt met vlagen een mysterieuze lading. Dit laatste komt vooral naar voren nadat de luchtballon is gecrasht en het kat en muis-spel begint. Want dat is het!
Sharon Bolton is een auteur die in het verleden heeft laten zien dat ze fascinerende thrillers kan schrijven. Bezwering en Kleine zwarte leugens, haar voorlaatste, zijn veruit mijn favorieten. Altijd heeft Bolton iets van een gearrangeerde waas over haar verhalen hangen, als een dikke mist die zich gaandeweg het verhaal optrekt. Dat is best kunstig, mits goed gedaan. Op de vlucht blies me niet meteen uit de schoenen, ook al is de luchtballon vernieuwend. Eenmaal weer aan de grond ontwikkelt zich vervolgens een jacht die niet altijd realistisch is, maar wel spanning kent. Bolton laat echter meer doorschemeren, er is van alles aan de hand. Ik herken deze opzet uit haar vorige boeken.
Flashbacks vertellen het verhaal van twee zussen die gebukt gingen onder een heftige jeugd. De zussen, Jessica en Isabel, waren ook aan boord van de luchtballon. Deze flashbacks blijken cruciaal in dit verhaal, zijn de rode draad richting de plot. Bolton houdt niet van toeval en laat dat duidelijk doorschemeren in haar verhalen. Ook deze keer heeft ze goed nagedacht over de verhaallijnen en laat ze mooi bij elkaar komen. Het enige dat me opvalt, is dat er wel een aantal pittige toevalligheden nodig zijn om dat voor elkaar te krijgen. Helaas doet dat toch iets af aan de totale leesbeleving, vooral de spanning lijdt daaronder, voor mij dan toch.
Op de vlucht is in korte hoofdstukken geschreven. Heden en verleden wisselen elkaar in hoog tempo af waardoor zich snel een beeld kan vormen over de afloop van het verhaal. Bolton schrijft vlot en na de eerste hoofdstukken heeft ze mijn volledige aandacht. Alhoewel de spanning niet continu aanwezig is, en de stukken in het klooster me te lang duurden, wordt dat weer enigszins goedgemaakt met informatie over de hoofdpersonages. Richting het einde meende ik een idee te hebben maar dat bleek niet juist. Dat is altijd leuk aan een verhaal, plotwendingen zijn in mijn optiek broodnodig om thrillers spannend te houden/krijgen. Maar eerlijk is eerlijk, Bolton heeft betere én meer aannemelijke verhalen geschreven, dit is geen hoogvlieger zoals haar voorlaatste boek. Gemiddeld genomen heeft Bolton tóch een meer dan lezenswaardige thriller geschreven die ik zeker kan aanbevelen. En daarom 3 stevige sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
