Hartverwarmende verhaal goed voor een lach en een traan
[Recensie] Auteur Yvonne Deinert (1965) uit Amsterdam is werkzaam als programmamanager in de zorg. In haar vrije tijd is zij graag buiten en is dol op lezen. In 2014 debuteerde zij als schrijver bij uitgeverij LetterRijn met de young adult Het midden van nergens, gevolgd door de opvolger Rauw, in 2016.
Tijdens haar werk zag zij de gevolgen van dementie. Voor het functioneren van de mensen én voor hun omgeving. Dit raakte haar zo dat het haar inspireerde tot het schrijven van Opa Goochel.
Het vrolijk uitziende boek met (wederom) een prachtige omslag geïllustreerd door Mayon Middeljans werd vergezeld door een begeleidende brief, een kleurrijke boekenlegger (zo leuk) en een handgeschreven wens van auteur Yvonne Deinert: “Ireo Jakiet, ik hoop dat je van Opa Goochel geniet!.”
Ik vond het speciaal en vond het tegelijkertijd jammer dat Ireo Jakiet nu waarschijnlijk een persoonlijke wens had ontvangen die begon met “Peter van Bavel, ik hoop dat je van Opa Goochel geniet”. Een persoonlijke kaart in een ogenschijnlijk verkeerde envelop.
Vervolgens opende ik het boek en begon te lezen. En lachte hardop. De vierde zin uit het boek is: “Ireo Jakiet, je gelooft niet wat je ziet”.
Ireo Jakiet is geen collega recensent of een leesgraag kind, maar een creatieve oplossing voor het alledaags saaie “Hokus Pokus”. Een toverspreuk derhalve. Ik kwam niet meer bij!
Het boek had mij al na drie zinnen een eerste truc geleerd. Niets is wat het lijkt, daar waar het om kinderboeken gaat. Je kunt je blijven verwonderen en laten verrassen.
Afgesloten kluis
Opa Goochel gaat over de jonge Roem die als grote hobby goochelen heeft. Hij heeft deze passie te danken aan zijn grootvader die, toen hij jonger was een internationaal bekende goochelaar was. Opa heeft een geheimzinnige afgesloten kluis waarin hij al zijn verbazingwekkende trucs bewaart. Roem moet het doen met zijn eigen goochelact totdat hij twaalf jaar wordt. Dat is de leeftijd waarop Opa vindt dat hij groot genoeg is om de kluis voor hem te openen.
Roem maakt graag indruk op school en bij zijn vrienden en nodigt Opa uit om samen te goochelen op een schoolfeest. Opa zegt toe en Roem hoopt zodoende al eerder te kunnen kennismaken met de geheime trucs van zijn grootvader. Het optreden loopt op een teleurstelling uit voor beiden.
Het blijkt voor zowel Opa als voor Roem nog een lange weg naar de twaalfde verjaardag van Roem te worden.
Opa Goochel bevat veel onderliggende thema’s voor de leeftijdgenoten van Roem. De leerlingen uit de bovenbouw van de lagere school leren over eerlijkheid, het bewaren van geheimen, het respect hebben voor de oudere generatie, het koesteren van familie en het vasthouden aan het realiseren van je dromen. En belangrijker nog leren ze over de meest ingrijpende ziekte onder de ouderen: dementie. Het ziekteproces dat verloopt van grapjes maken over de verstrooidheid en vervolgens via de vergeetachtigheid leidt naar het verdere verloop waarbij je stukje bij beetje afscheid moet nemen van een dierbare, die wel verder leeft.
Yvonne Deinert gebruikt veelal kortere zinnen waarmee ze de lezer betrokken houdt. De dialogen en de gebeurtenissen zijn geloofwaardig en uit het leven gegrepen. Als vijfenvijftigjarige lezer, werd ik gestimuleerd om het boek in een adem uit te lezen. En dat deed ik.
Het contrast tussen Roem, voor wie de tijd niet snel genoeg kan gaan en Opa, voor wie de tijd stil blijft staan is betoverend goed beschreven. Een spannend, soms vertederend, aandoenlijk en grappig verhaal toont daarnaast de verwarrende, verdrietige en hartverscheurende werkelijkheid waarin wij leven. Daarnaast biedt dit boek kinderen de mogelijkheid om meer te weten te komen over dementie en de toenemende effecten hiervan op de relatie die je met een dierbare hebt. En hopelijk zorgt dit alles tevens voor meer begrip. Het is prachtig te lezen dat de royalty’s van Opa Goochel worden gedoneerd aan Stichting Alzheimer Delft-Westland-Oostland.
De dag nadat ik dit magische boek heb uitgelezen ging ik naar de theatervoorstelling van Stef Bos. Hij stond stil bij de verwarrende en hectische wereld waarin wij leven en bood alle aanwezigen, middels een liedje, de ultieme ontsnapping uit onze wereld vol oorlog, ziekte en zorgen:
“Alles wat je zoekt, vind je in een kinderboek”.
Dit hartverwarmende verhaal weet een lach en een traan op mijn gezicht te toveren. Voor jong en oud.
Maak je geen illusies: “Ireo Jakiet, zonder dit boek red je het niet.”
—
Eerder verschenen op Boeken-cast
