Romantisch en hartverwarmend
[Recensie] Het begin van Opstaan vond ik hartverscheurend. De liefde tussen Anne en Rory is gebroken en heeft ook beide geliefden beschadigd. Met name Anne kan hier maar moeilijk mee omgaan. Als de twee elkaar door stom toeval weer tegenkomen, is het dan ook maar de vraag of dit ook betekent dat het weer goed komt tussen hen.
Rory en Anne hebben in dit boek allebei hun eigen perspectief. Zo zie je allerlei situaties van twee kanten. De denkwijzen van Rory en Anne verschillen nogal en hierdoor dreigt er van alles mis te gaan. Ik hield echt mijn hart vast op bepaalde momenten. Gelukkig komt één van hen op een goed idee waardoor de communicatie tussen hen weer op het juiste spoor komt. Deze nieuwe manier van communiceren vond ik mooi om te lezen. Je kijkt hierdoor recht in het hart van de hoofdpersonen.
Het blijft lang spannend of alles wel weer goed komt. Daardoor, en door de meeslepende vertelstijl en mooie sfeertekeningen, kon ik het boek haast niet wegleggen. Anne’s twijfels werkten me overigens op een gegeven moment wel wat op de zenuwen. Ze gaat voor mijn gevoel soms net iets te ver. Dit maakt het einde dan wel weer extra bijzonder.
Naast het hoofdverhaal zijn er ook een behoorlijk aantal kleinere verhaallijnen. Je zou zeggen dat die afleiden, maar eigenlijk vond ik ze het verhaal juist completer maken. Er bestaat nu eenmaal ook een wereld buiten Rory en Anne en die wordt hierdoor mooi zichtbaar.
Rowland speelt ook weer een fantastische rol. In Vallen was hij al vrij bijdehand, maar nu hij zes jaar is, is dat nog beter te zien. Soms is hij wel heel erg wijs voor zijn leeftijd, maar de opmerkingen die hij daardoor maakt zijn vaak wel leuk of soms juist heel zielig.
Hoewel het gedraai van Anne me uiteindelijk iets te lang duurde, heb ik wel weer genoten van dit verhaal. Ondanks alles is het toch lekker romantisch en hartverwarmend. De omgeving is ook mooi beschreven en voegt veel toe aan de sfeer. Een fijn vervolg op Vallen dus.
—
Eerder verschenen op DrukInkt
