Interessant, maar Olde Heuvelt presteert toch iets onder zijn niveau
[Recensie] De jonge Luca fietst dagelijks naar school samen met Emma, zijn klasgenootje op wie hij heimelijk verliefd is, van Katwijk naar Noordwijk. Zo ook op die onheilspellende dag, wanneer ze een zeilschip ontdekken dat gestrand lijkt te zijn in een bollenveld bij de duinen. Het schip ziet er eeuwenoud uit en Emma besluit het van binnen te gaan verkennen. Ze slaagt er echter niet in om er weer uit te komen. Ook hulpverleners die het schip betreden worden vanaf dat moment vermist.
Luca wordt gedwongen om zijn mond te houden over wat hij heeft gezien en de geheime diensten doen er alles aan om de mysterieuze gebeurtenissen voor de bevolking verborgen te houden. Luca kan de zaak echter niet laten rusten en belandt in een situatie die hij nooit had kunnen voorzien. En hij is niet de enige.
De hoeveelheid pagina’s schrikt niet af als je Hex en Echo, Olde Heuvelts vorige boeken, ook hebt gelezen, in de wetenschap dat hij de aandacht wel vast weet te houden. In Orakel zijn verschillende personages die hun kant van het verhaal vertellen, daarnaast wordt er een 18e eeuws scheepsjournaal weergegeven waar de lezer ook de nodige informatie uit kan halen. De hoofdstukken zijn kort waardoor de snelheid erin blijft. Luca is een sympathieke jongen die je wilt zien overleven. Hoewel er veel in korte tijd gebeurt en er zeker een spanningsopbouw in Orakel zit, is hete niet nagelbijtend spannend of eng. Het heeft meer de sfeer van een avonturenroman met bovennatuurlijke elementen. Olde heuvelt schrijft beeldend en maak ruimschoots gebruik van dialogen, waardoor het verhaal gaat leven.
De duistere en beklemmende sfeer die in Echo werd neergezet is in Orakel niet terug te vinden. Olde heuvelt heeft genoeg fans vergaard om ook Orakel tot een succes te maken. Maar de duizelingwekkende hoogte van Echo heeft het niet bereikt.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
