"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Ouder maar beter, maar ouder

Dinsdag, 28 januari, 2020

Geschreven door: Sophie Mas, Caroline de Maigret
Artikel door: Evert van der Veen

De kunst van het volwassen worden

[Recensie] Dit boek is met humor en scherpte geschreven. De lezeres – want de schrijfsters richten zich vooral een vrouwelijk publiek – moet wel tegen een stootje kunnen want de stijl is soms wel een tikje confronterend. Het begin getuigt direct al van een goede mensenkennis en observatie van hetgeen vrouwen bezighoudt. De kop luidt Je weet dat de dingen nooit meer hetzelfde zullen zijn… en het hoofdstuk bevat een serie uitspraken zoals deze: “Als je collega is geboren in hetzelfde jaar waarin jij eindexamen deed” en “Als je bij het online invullen van je geboortedatum eindeloos naar beneden moet scrollen om je geboortejaar te vinden”.

Alles wat vrouwen boven de 40 jaar zoal bezig kan houden, komt in dit boek ter sprake. De schrijfsters weten waarover ze praten; dit boek is de vrucht van hun eigen levenservaring en mensenkennis. Lichamelijke, geestelijke en sociale veranderingen komen ter sprake en de uitdaging van dit boek is om die te accepteren en er het goede in te zien. Zo kan een vrouw blijven groeien in haar leven. Ook zijn er praktische tips voor het uiterlijk, kosmetische chirurgie, conditie en sport. Het boek heeft een mooie layout, met kleurenfoto’s. De typeringen zijn raak en houden vrouwen een zelfkritische spiegel voor die aan het denken zet zoals deze uitspraak: “Je bent ouder, en in dit geval is dat ook echt beter”.

Het gaat over relaties en sexualiteit, de midlifecrisis en jaloezie. Maar ook een klein onderwerp als een ‘fout’ wachtwoord dat je vroeger onnadenkend hebt gekozen en wat nu helemaal niet meer bij je past, komt ter sprake.

Een typerend hoofdstuk dat de sfeer van dit boek aardig weergeeft is ‘Dingen waarvan je dacht dat je ze nooit zou zeggen’ waar o.a. deze uitspraken staan: “Toen ik klein was, bestond er nog geen internet” en “Misschien moet ik een leesbril”. Maar er zijn ook observaties die wat dieper reiken zoals het hoofdstuk waarin wordt teruggeblikt op de jeugdjaren. Waren die werkelijk de gelukkigste periode van je leven? Een mens groeit in levenservaring en wordt gaandeweg wijzer. Dit hoofdstuk eindigt met de veelzeggende zin: “Ik ben nu gelukkiger dan toen ik twintig was, en niemand heeft me toen gewaarschuwd”. Leeftijd is een relatief begrip.

Boekenkrant

Een boek dat gemakkelijk leest maar wel te denken geeft!

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles