Overwint liefde echt alles?
[Recensie] In 2019 verscheen Zeven perfecte dagen van Rosie Walsh, een prachtig verhaal over liefde met de hoofdletter L. Nu is van dezelfde auteur Over Emma verschenen en ook dit verhaal is geïnspireerd op dat ene grote mysterie dat de mens zo bezigt: houden van. En wat doet Walsh dat goed!
‘Wij zijn Emma en Leo. We hebben het fijn samen. Geweldig zelfs. Zo geweldig, dat onze vrienden zich eraan ergeren; wij hebben geen relatie die geplaagd wordt door geheimen. Toch?”
Emma is een bekende marine bioloog en altijd op zoek naar die ene zeldzame vondst. Haar oma was een eigenzinnig parlementariër en liet haar een oud, chaotisch huis na. Emma is superslim maar heeft zo nu en dan last van depressies en gebruikt die periodes om aan zee op zoek te gaan naar rust. Geplaagd door haar verzamelwoede en oude spullen is hun huis altijd een troep.
De jonge veertigers hebben beide veel meegemaakt in het leven voordat ze elkaar leerden kennen. Maar nu ze samen, met hun dochtertje Ruby, een leven hebben opgebouwd zou niets hun geluk in de weg moeten staan. Leo heeft alles met Emma gedeeld, er is niets wat zij niet van hem weet. Maar is dat andersom net zo? Leo dacht altijd van wel. De afgelopen vier jaar hebben ze het samen niet gemakkelijk gehad. Ze proberen de positieve kanten van het leven te zien en vooral ook te genieten van hun dochtertje Ruby. Leo aanbidt de grond waarop de twee vrouwen in zijn leven lopen. Met zijn eigen gezin is een droom werkelijkheid geworden.
Leo is necroloog, een redacteur die overlijdensberichten schrijft over bekende mensen. Sinds ze vier jaar geleden slecht nieuws kregen over Emma’s gezondheid staat hun leven enigszins op de kop. In een periode dat het uiterst onzeker is hoe het ziektebeeld van Emma gaat verlopen, begint Leo aan een necrologie voor zijn vrouw. Op zoek naar wat informatie stuit hij op onduidelijkheden die vragen oproepen. Des te meer onrust zich in Leo nestelt, gevoed door zijn eigen verleden, hoe meer hij zaken verdacht vindt.
‘Ze houdt van mij, ik hou van haar. Als ik in donkere krochten ga wroeten, zou dat dat alles bezoedelen wat goed is aan het leven dat zij en ik samen hebben opgebouwd.’
Rosie Walsh schrijft mooi. Beeldend, gedetailleerd en in prachtige volzinnen. Haar personages zijn authentiek, menselijk en ongekunsteld. Ze gebruikt geen onnodig moeilijke woorden en zorgt dat je blijft lezen. Net als in Zeven perfecte dagen kun je merken dat Over Emma een verhaal is dat uit meerdere lagen bestaat waardoor haar personages goed uit de verf komen en ruim de aandacht krijgen. Hierdoor krijg je ook sneller binding met hen.
In het eerste deel van deze roman maak je kennis met Leo en Emma en hun leven in het nu. Op zich is dat al een heel mooi geheel, een ideaalplaatje. In het tweede deel leer je Emma kennen als twintiger. Haar persoonlijke verhaal ligt ten grondslag aan alles wat in het heden gebeurt en daarin wordt alles langzaamaan duidelijk. Door middel van een totaal onverwachte plottwist trekt Rosie Walsh je in een extra hoge versnelling het verhaal in en werd ik enorm emotioneel geraakt door wat er werd verteld. Dan besef je pas de last die Emma met zich meedraagt en onder welk enorm schuldgevoel ze al die tijd gebukt ging. Ik sloeg het boek dicht met een prop in mijn keel en het verhaal bleef me nog wel een tijdje bij. Vier mooie sterren voor dit beklijvende liefdesverhaal.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
