De problemen van een schutere adolescent
Dit romandebuut over een jongen die net als de schrijver Willem heet en die in een caravan op een vakantiepark gaat wonen, begint net zo eenvoudig als de titel doet vermoeden. Nadat Willem is weggegaan bij zijn vriendin Marleen in Tilburg, haalt zijn moeder hem met de auto op. Op weg naar het ouderlijk huis in Beuningen is de dialoog heerlijk tegendraads:
‘Ik vroeg of ze wat lekkers had. Ze wees naar het bakje tussen ons in, achter de handrem. Daarin zaten Anta Flu’s. Mijn moeder vond het snoepjes. Ik vond het meer iets voor als je last van je keel had. “Ik wil er ook een,” zei ze. “Maar ik hoef er geen,” zei ik.’
Dezelfde onderkoelde toon slaat Willem tegen zijn vader aan. Gevlucht voor schilders die de huiselijke rust verstoren, neemt Willem zijn intrek in de caravan van zijn vriend Tim, die met zijn Thaise vriendin Suiker in Thailand verblijft om reizen te organiseren. Willem laat zijn spullen bij zijn ouders staan. ‘“In die dozen?” vraagt zijn vader. “In die dozen,” antwoordt Willem.’
Willem maakt zich er druk over dat hij in het vakantiepark zal worden gesnapt, want onderhuur is verboden. Schichtig fietst hij van zijn werk over het terrein naar zijn caravan. Het liefst houdt hij de gordijnen gesloten. Marleen doet allerlei pogingen weer contact te maken, maar Willem houdt het af. Op zijn werk krijgt hij een relatie met de stagiaire Emine. Hun verkering houden ze voor collega’s geheim.
Het is spannend wat er verder komen gaat. Gaat Willem helemaal uit zijn bol met Emine? Wordt hij weggejaagd uit het park? Laat hij zijn pas geboren nichtje Tanja, een dochter van zijn broer, uit zijn handen vallen? Als Willem zijn zomerjas mist en denkt dat die nog bij Marleen ligt, begint de twijfel bij de lezer: zal de rest van het verhaal ook zo vrijblijvend zijn? Dit idee wordt versterkt als hij Tanja in bad gaat doen zonder enig nadelig effect.
Er gebeurt weinig tot niets in deze roman. Willem zit in de caravan of op zijn werk, mailt met Tim en, als het om het onderhoud van de caravan gaat, met de ouders van Tim. Als Emine op een dag zijn hand plakkerig vindt, weet de lezer dat de relatie geen stand houdt. De schuchtere Willem weet zich geen raad met het meisje. Als hij op de bank dichterbij schuift, breekt er een plank.
Wat ontbreekt is raffinement. Het verhaal is van een christelijke gezapigheid. Het woord seks komt één keer voor: als Emine het heeft uitgemaakt en Willem terugfietsend in het donker bij het zien van beslagen autoruiten denkt aan de stelletjes die daarachter aan het vrijen zijn. Willem is geen stoere bink. Dat blijkt ook als hij bij Tim en Suiker op bezoek is in Thailand. Hij is niet van plan om nog veel van het land te gaan zien, maar als Tim hem toch met enige nadruk aanraadt iets cultureels te gaan doen komt hij gelijk in een crisis.
Park is een typische adolescentenroman met een ik-figuur, die nabijheid schept. In korte zinnen wordt herkenbaar verbeeld hoe moeilijk het is om je van je ouders los te maken en zelfstandig te worden. Ontroerend is een telefoongesprek met zijn moeder die druk praat over Tanja, terwijl Willem zich alleen voelt en een schrijnend gebrek aan contact ervaart. Maar het is weer erg truttig om de lezer lastig te vallen met de cadeautjes die Claassens hoofdpersoon in Thailand voor zijn ouders gaat kopen. Wees een vent, Willem!
—
Eerder verschenen op Recensieweb
