Langs Zuid-Limburgse kapellen en abdijen
[Signalering] In 2007 bracht de Limburgse stichting Pelgrimswegen & Voetpaden bij haar twaalf en een halfjarig bestaan een boekje uit met wandelingen langs de belangrijkste pelgrimsplaatsen in de meest zuidelijke provincie van Nederland. Na drie herdrukken verscheen er dit jaar een geheel nieuwe versie met deels nieuwe wandelingen, Pelgrimspaden in Limburg, 13 bezinningswandelingen. Een aantal van de oude wandelingen moest door bebouwingen en veranderingen in het landschap worden aangepast.
Als er een provincie is waar de herinnering aan het Rijke Roomse leven nog zichtbaar is in de vorm van kerken, kapelletjes, abdijen, beelden van Maria of de gekruisigde Jezus dan is het Limburg wel. Maar ook in Limburg loopt het kerkbezoek drastisch terug. Op pelgrimstocht gaan is echter nog steeds populair en zeker in combinatie met wandelen. Hoeveel mensen lopen niet, hoewel vaak in delen, de route naar Santiago de Compostella en wandelen is na voetbal volkssport nummer een.
Pelgrimspaden in Limburg is een klein en sympathiek boekje. De wandelingen staan duidelijk beschreven en met korte infoboxen over gebouwen, monumenten of mensen waarna een straat of plein is genoemd leert de lezer over wat ooit in Limburg de dominante volkscultuur was, het katholicisme.
Jammer natuurlijk dat er geen wandeling rond mijn geboortestadje Venray is, want als voormalig misdienaar in de Sint Petrus Banden Kerk weet ik dat daar ook hele mooie paadjes en plekken zijn met een interessante religieuze geschiedenis. Voor de Stichting Pelgrimswegen & Voetpaden houdt Limburg overigens rond Venlo op, althans vanuit het zuiden bezien. Limburg, zo leert de gids is vooral Zuid-Limburg, want in het boekje is er geen wandeling in Noord Limburg te vinden en in Midden-Limburg zijn er slechts twee; de rest is allemaal ten zuiden van Roermond.
Echt bezwaarlijk zijn de kaarten in het boek. Die zijn ronduit slecht, want veel te klein afgedrukt en hierdoor zelfs met leesbril onmogelijk om te volgen. Op een verkleinde, bestaande kaart is een dikke zwarte lijn getrokken, met een stift lijkt het wel. Omdat dit soort boekjes vooral een vijftig-plus publiek zal trekken zijn de kaarten volkomen ongeschikt. Een gemiste kans.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
