De magische, beschermende grenzen vervagen
[Recensie] De boom Thalia wordt vergiftigd en daarmee raken de magische en beschermende grenzen van Kamp Halfbloed in gevaar. Ze beginnen te vervagen! Percy gaat samen met zijn vrienden weer op pad, om Kamp Halfbloed te redden. Op zoek naar een tegengif voor boom Thalia, maar de tijd begint te dringen.
Tijdloos jeugdboek
De zee van monsters is het tweede deel in de Percy Jackson serie. In dit boek gaat Percy uiteraard weer op avontuur waarbij hij en zijn vrienden het een en ander meemaken. Gegarandeerd veel spanning! Inmiddels weet je door één wie Percy Jackson is en heb je al een beetje een beeld van de wereld waarin hij terecht gekomen is. In deel twee wordt dit verder uitgebreid en leer je nog meer over deze interessante mythologie. Het is belangrijk dat je wel eerst deel één hebt gelezen, anders zal je een hele hoop missen.
In deel één, De bliksemdief, weet Percy Jackson je hart te veroveren, in deel twee weet hij je hart te behouden. Het blijft een érg aandoenlijk personage, maar ook een zeer interessante. De ontwikkelingen die hij meemaakt komen realistisch over en de ‘normale’ tienerdingen waar ze tegenaan lopen zorgen ervoor dat jongeren ook goed een connectie kunnen voelen met deze personages. Want ook de andere personages ontwikkelen zich verder. Zo is bijvoorbeeld Grover een stuk stoerder geworden in dit deel – Al blijft hij toch ook echt wel een schatje!
De schrijfstijl van Rick Riordan is zoals we hem kennen in deel één. Prettig, vlot, goed te volgen en uniek. Het is uniek doordat hij een bijzondere combinatie weet te maken van een gedetailleerd, maar simpel geschreven boek, vol met humor en mysterie. Het past dan ook goed bij de sfeer van het verhaal en mythologieën.
Rick Riordan is een Amerikaanse fantasy schrijver, met name bekend door zijn Percy Jackson serie, die zelfs gedeeltelijk als film te zien is. Inmiddels heeft hij meerdere titels op zijn naam staan en enkele prijzen gewonnen.
In deel twee komt eigenlijk wederom zoals in deel één goed naar voren dat het een jeugdboek is. Dit kan je merken aan de wat simpelere schrijfstijl, maar ook doordat een aantal keuzes van de personages en wendingen in het verhaal niet bijzonder schokkend zijn. Wel zijn ze leuk verwerkt en geven ze het verhaal wat extra’s, maar een stukje voorspelbaarheid wordt hier wel mee gecreëerd. De spanning wordt echter wel vanaf het begin af aan weer steeds verder uitgebreid, waardoor je het liefst dit boek in één ruk uit wilt lezen en aan het einde van deel twee direct door wilt naar deel drie.
De zee van monsters is tijdloos boek en blijft een genot om te lezen. Mythologie staat voorop en de personages zijn hartverwarmend.
—
Eerder verschenen op Meerboekenblog
