Chinese gemeenschap in een nieuw thuisland
[Recensie] Melissa Fu. Een naam met Chinese roots. Nu woont ze in Engeland, als kind groeide ze op in de Verenigde Staten en haar grootmoeder vluchtte begin vorige eeuw uit China. Met deze epische debuutroman gaat ze op zoek naar haar eigen wortels, drie generaties terug.
China
Dao Hongtse had in maart 1938 drie echtgenotes. Hij woonde in Changsha, in de provincie Hunan in China. Met zijn derde echtgenote kwam Xiaowen ter wereld die zou huwen met Meilin. Maar toen kwam de oorlog. Eerst met Vietnam, later in eigen land, met de nationalisten tegen de communisten en de culturele revolutie met als gevolg dat Meilin haar man verloor en samen met haar zoontje Renshu en familie moest vluchten. een verschrikkelijk vlucht die uiteindelijk eindigde in Taiwan.
Jeugdherinneringen
Renshu emigreerde als student naar Amerika, noemde zich Henry Dao en ontmoette Rachel. Hun dochtertje Lily gaat er op zoek naar het familieverleden. Nooit werd veel verteld in de familie, zelfs de Chinese gemeenschap in het nieuwe thuisland werd geschuwd en op de achtergrond was er altijd de angst voor herhaling van een duister verleden. Tot in Amerika zou haar vader Renshu zijn verschrikkelijke kinderherinneringen rond verklikkingen, verkrachting en verwoestingen in alle stilte blijven verdringen. Pas wanneer hij op zijn oude dag, augustus 2000, in Albuquerque in New Mexico, een perziken boomgaard zaait komen ook de fijne herinneringen terug. Hij vertelt Lily over de liefdevolle opoffering door zijn moeder en oude Chinese verhalen.
Zoektocht
Melissa Fu schrijft, net als Lily in de roman, over haar eigen zoektocht naar hoop en een betere toekomst. Met het familieverhaal schrijft ze ook een stukje moderne Chinese geschiedenis. Spijtig is de wat slordige vertaling naar het Nederlands, laat ons Ireen Niessen hiervoor ‘verexcuseren’. Wat Melissa Fu wel heel fijn aankaart is hoe het verleden meegroeit met de toekomst, hoe gevoelens van verdriet en onbehagen altijd aanwezig blijven, nachtmerries en dromen dicht bij elkaar liggen. Perzikbloesems komen overigens vaak voor in de Chinese literatuur. Het is een verwijzing naar heerlijke zoete vruchten en een prachtige lente.
—
Eerder verschenen op Boekensite Gent
