Een ontembare vriend
[Recensie] Ties, onze beweeglijke hoofdpersoon in dit originele boek, vindt het best normaal dat er een onzichtbare vriend met hem meeloopt. Overal, altijd, en zijn naam is Gozert.
Als Ties iets niet durft, of twijfelt, dan neemt Gozert voor hem de beslissing. Zoals bij het autokerkhof van de achterbuurman. Samen met zijn onzichtbare vriend steekt Ties de sloot over om bij de auto’s te kijken. Maar een slooptrol (woord van Gozert), iemand die toevallig een beetje lijkt op de baas van de sloperij, komt achter hen aan. Ze kunnen nog net wegkomen door een emmer slootwater in zijn gezicht te gooien.
Deze keer loopt het goed af, behalve dat de baas van de sloperij komt klagen bij papa. En er gebeuren steeds meer van dit soort vreemde dingen omdat Gozert steeds frequenter materialiseert, dus gaan zijn ouders toch maar met hem naar dokter Kees. Die denkt dat het tijd wordt voor een pilletje, om de denkbeeldige vriend te vergeten. Boos lopen Ties en zijn vriend de wachtkamer uit – medicijnen, dat nooit!
Lekker wiebelig gaat het verhaal zo van start. Koolwijk houdt het tempo moeiteloos vast: het boek raast door als een karretje in een achtbaan. Het kost zelfs proefondervindelijk geëxperimenteerd moeite te stoppen met lezen, zo goed trapt Koolwijk het gaspedaal in. Daarbij wordt hij geëscorteerd door illustrator Linda Faas. Zij vertaalt de wisselende sferen in deze achtbaan in knotsgekke, stuiterende tekeningen.
De blije, of misschien wel arme Ties tuimelt het ene na het andere avontuur in. Zijn onafscheidelijke vriend blijft bij hem en verhoogt de feestvreugde door joelend als een aap aan het plafond te hangen, of in een strakke broek, in veel te ruim overhemd met op zijn hoofd een gigantische krullenbol over de dansvloer te rolschaatsen. De fantastische tekeningen van Linde Faas vullen moeiteloos die fantasievolle rollen in met kleuren, wervelende bewegingen en voorwereldlijke figuren.
Met een vriend als Gozert hoef je niet meer uit je comfortzone te komen: hij haalt alle denkbeeldige hete kolen voor je uit het vuur. Alleen jammer dat op het moment suprême, dat wil zeggen steeds als het faliekant misgaat, Gozert roept: ‘Missie afbreken, missie afbreken!’ en in het niets verdwijnt. Zodat Ties de schuld krijgt.
Dat is de reden dat de mensen rondom Ties gaan vragen hoe hij zelf vindt dat het gaat, met hem ook, eigenlijk, eerlijk gezegd, op het moment,? Nou prima, en rare dingen? Nee, dat herkent Ties niet – het gaat booming, fantastisch, beter dan ooit. Hij wil Gozert ook niet kwijt, nope, no way, vergeet het maar, Gozert blijft.
Koolwijk metselt zijn jonge held in een cel van zelfvertrouwen dankzij de virtuele stoere vriend. Maarrr… wat als Gozert nu eens zou verdwijnen? Dat gevaar loert. Want elke keer als Ties weer een keer mee moet naar een dokter, zegt die dat ze Gozert moeten rustig houden met pillen. Die gedachte brengt het koude zweet op Ties’ rug. Zonder Gozert redt hij het niet. Maar hij merkt ook wel dat hij langzamerhand een beetje vreemde indruk maakt op de buitenwereld.
Hoe dat afloopt, lees je in dit heerlijk gekke, verslavende boek. Koolwijk heeft een prachtverhaal gemaakt met vliegende vaart, levensechte personages, de verbeelding tartende avonturen, een sympathie én medelijden opwekkende hoofdpersoon plus een hartverscheurend dilemma. Wil Ties zijn Gozert kwijt? Wil Gozert dat ook? Om dat te weten te komen, lees dit, ga mee in deze vrolijke ADHD-geschiedenis en heb lol. Niet voor niets bekroond met de Gouden Griffel 2021.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
Ook gepubliceerd op Nico’s recensies en Tiktok
