Ode aan een vriendschap
[Recensie] Nairobi is voor bedrijfsjurist Peter Flinck de nieuwe standplaats. Stad en cultuur zijn hem vreemd maar hij stapt er onbevangen en nieuwsgierig in. Het verhaal volgt hem enkele tientallen jaren van zijn leven, waarin hij de stad steeds meer omarmt. Hij maakt er echter ook een aantal vreemde gebeurtenissen mee die te maken hebben met spionage en met een geheimzinnige naamgenoot.
Kees Broere werkte jaren als Afrikacorrespondent voor onder meer De Volkskrant. Hij schreef hierover het zeer lezenswaardige Standplaats Nairobi. Onder het pseudoniem Kees Asten schreef hij al eerder twee romans. Asten duikt in Pom op als journalist, die Peter Flinck in een café ontmoet. Er ontstaat een vriendschap, maar dan vertrekt Kees Asten naar Frankrijk en komt te overlijden. Exit Kees Asten. Vanaf nu komt Kees Broere zelf aan het woord.
We maken kennis met Peter Flinck middels een gesprek dat hij met zijn moeder heeft. Zij heeft hem alleen opgevoed, het is onduidelijk waar de vader is gebleven en Peter heeft hem nooit gemist. De vader kwam slechts langs en verdween. Een speler volgens moeder, die het leven niet serieus nam en als er problemen waren zette hij er een hoedje op en alles kwam weer goed. Een charmante charlatan. Later in het gesprek merkt de moeder op dat Peter zich ook van niets en niemand iets aantrekt en vraagt hem of er iets is dat hem ooit heeft geraakt. Daarin kent ze haar zoon slecht: rode draad door het boek is de intense vriendschap die Peter voelt voor zijn vrienden Marleen en Sander en later voor hun twee dochters. Tegen zo’n vriendschap kan geen relatie op, dat is pas raken.
In Nairobi sluit hij ook vriendschappen, onder meer met de familie van collega Faith. Peter krijgt te maken met een poging om hem in te zetten voor duistere zaakjes, maar dat weet hij op tijd te stoppen. Het ontregelt zijn leven wel een tijdje. De familie nodigt hem uit voor een bezoek aan Naivasha, waar hij graag op ingaat. Daar komt hij al bladerend in het gastenboek, zijn eigen naam tegen. Handschrift en tekst zouden ook van hem kunnen zijn. Wie deze Peter Flinck is wordt langzaam duidelijk, maar tot een ontmoeting zal het niet komen. Wel blijkt dat de mysterieuze gesluierde vrouw, die Peter steeds op onverwachte momenten tegenkomt en die Peter intrigeert, de man blijkt te kennen.
Het verhaal bestrijkt twintig jaar. Broere hanteert een luchtige, bijna frivole stijl. Het is weleens onduidelijk in welke levensfase we zijn beland vanwege een plotselinge overgang naar een volgende periode. Broere pakt de draad echter soepel op; dit boek is met merkbaar plezier geschreven, je hoort de schrijver tussen de regels door grinniken. In het decor van de tijd vindt de aanslag op de Westgate Mall plaats, is Flinck getuige van de parlementsverkiezingen in Zuid-Afrika en is er het overlijden van Mandela. Het is echter niet alleen een boek over Nairobi, over Afrika. Het is een ode aan een vriendschap.
En de titel? Er is een konijn en dat, of nee laat maar, dat voert hier te ver. Peter wrijft nog maar eens over zijn neus.
—
Eerder verschenen op Afrika Nieuws
