Talloze hints die keurig bij elkaar komen
[Recensie] In de serie van Mo Hayder – over rechercheur Jack Caffery – is nu Poppenspel versschenen, het vervolg op Diep. Het is geen voorwaarde om de boeken in volgorde te lezen, maar wel handig omdat er wel wordt teruggegrepen op gebeurtenissen in eerdere delen. Daarover later meer.
Hoofdpersoon in dit boek is de psychiatrisch verpleger AJ. Hij werkt op de krankzinningenafdeling van een tbs-kliniek in Bristol. Daar wordt hij geconfronteerd met een aantal gruwelijke incidenten, heel toevallig iedere keer nadat zich een stroomstoring voordoet. Er gaan verhalen rond over een oude geest die rondwaart en dan helpt het niet als de bewoners al zo hun eigen problemen hebben. Het verhaal begint dan ook vrij surrealistisch:
“Nu hoort Monstermoeder iemand ademen…Langzaam en stilletjes verdwijnt haar trillende hand onder het rode negligé. Haar vingers kruipen over de huid tussen haar borsten, tastend en zoekend. Als ze vindt wat ze zoekt, trekt ze. Nog nooit heeft ze zo’n pijn gevoeld…Maar ze gaat door en trekt de rits open, van haar borstbeen tot haar schaamheuvel. Haar buikspieren springen met een nat, smakkend geluid onder haar huid vandaan.”
Bent u er nog? Het is de eerste pagina nog maar, maar laat u niet afschrikken; het wordt keurig verklaard en het is geen bovennatuurlijk boek. Het is wel een spannend boek. Meer dan in vorige delen laat Hayder het van de suspense afhangen, van wat er zou kùnnen gebeuren. AJ krijgt een verhouding met de directrice van de kliniek, Melanie Arrow. Die had er al een relatie op zitten met een andere werknemer, Jonathan Keay, maar deze gedragstherapeut is plotseling met de noorderzon vertrokken.
Melanie Arrow blijkt een belangrijke stem te hebben gehad in het vrijlaten van de patiënt Isaac Handel. Die zat daar voor de gruwelijke moord op zijn ouders. Handel stond bekend om de poppen die hij maakte. Onder meer van zijn ouders, maar ook van omgekomen bewoners in de kliniek. Bewoners, waarvan men niet weet hoe ze precies zijn overleden.
De zaak komt terecht bij Jack Caffery van de afdeling Zware Misdrijven. Die is nog met een oude zaak bezig, namelijk met de verdwijning van ene Misty Kitson. Politieduiker Flea Marley weet daar meer van en Caffery is daar ook van op de hoogte. Hij wil die zaak oplossen, een zaak die speelde in het vorige deel van de Caffery-serie, en wil dat Flea openheid van zaken geeft. Ik kan vast verklappen dat dit waarschijnlijk wordt vervolgd in het volgende deel (dat ik nog niet gelezen heb), maar er worden stappen gezet.
Handel is inmiddels vrij en bezoekt een bouwmarkt om zaken te kopen waar, met zijn verleden, een mens niet blij van wordt. Penny, de voormalig minnares van zijn vader, die net haar hondje Suki is verloren, weet dat dan nog niet:
“Penny wordt met een schok wakker. Ze hijgt. De geur is echt en iemand houdt haar hand vast. Het is donker in de slaapkamer, donkerder dan normaal. Maar ze kan nog net het gezicht zien op het kussen naast het hare. Niet dat van Suki, maar dat van Isaac Handel. Hij ligt op een paar centimeter van haar af en hij glimlacht.”
Geef ik een spoiler weg? Welnee, want zoals Penny tegen Caffery zegt in dit boek; Niets is wat het lijkt en dat klopt ook. Hayder geeft talloze hints en ik heb me een paar keer afgevraagd of er geen losse eindjes overblijven. Maar alles komt keurig bij elkaar. Caffery bijt zich vast in de zaak samen met AJ en het verhaal komt tot een kookpunt in de kliniek zelf.
De auteur staat bekend om haar gruwelijke details en die zijn hier ook aanwezig, maar minder dan anders. Wat hier weer goed gedaan is, is dat er verschillende verhaallijnen zijn. We volgen AJ met Melanie, Caffery met zijn onderzoek en Flea die haar geheim met zich meedraagt. Meestal volgt er aan het eind van de korte hoofdstukken een cliffhanger die maakt dat je door wil lezen.
—
Eerder verschenen op Quis leget haec?
