Preppen lijkt een doemscenario op zich
[Recensie] De cover is veelzeggend en doet denken aan die ongekende beginperiode waarin corona tekeerging. Nog niet eerder hebben we als naoorlogse generatie meegemaakt dat we zo op onszelf werden teruggeworpen, verplicht thuis moesten blijven, contacten moesten vermijden en zelfs later een avondklok kregen opgelegd. Een crisissituatie zoals nooit tevoren.
“Bereid je zo goed mogelijk voor op basis van een te verwachten situatie” staat er te lezen. Maar welke situatie kún je verwachten? Dat is natuurlijk de hamvraag.
In Prepper heeft de auteur een poging gedaan om, al is het eenzijdig, met je in gesprek te gaan. Crisissituaties voor te leggen en wat je dan het beste moet doen of in huis moet hebben. Een voorbeeld is autopech in de winter of een file op een snikhete dag. Een fluorescerend vestje, EHBO doos, gevarendriehoek, deken, een fles water en een kaarsje, met aansteker, lagen altijd al in mijn auto maar de gedachte dat ik te voet naar huis zou moeten vraagt ook om een warme jas en goede wandelschoenen. Daar denk je normaal gesproken niet aan. Bibberend van de kou op naaldhakken een B-weg aflopen op zoek naar hulp (want accu telefoon is altijd leeg op zo’n moment) is niet aan te raden.
Wat meer akelige situaties zijn makkelijk te bedenken: brand, watersnood (denk aan vorig jaar zomer in Limburg, België en Duitsland) maar ook dus een pandemie en nu heel actueel oorlog. Hoe bereid je je voor op zo’n scenario? Blom legt uit wat je kunt doen. Behalve veel conserven in huis halen is er nog veel meer nodig om een periode te overbruggen. Denk aan de eerste levensbehoeften als water. Enig idee hoeveel je dat gebruikt per persoon, per dag? Daar schrik je van! Ik zou iedereen aanraden, degene die wil gaan preppen, eerst een extra schuur te plaatsen. Hoog, droog en met stalen wanden, want straling, water en ongedierte.
Behalve zombies, de Apocalyps en een kernoorlog zijn er legio ‘rampen’ te bedenken. Na het lezen van dit boek kom ik tot de conclusie dat je je niet op alle situaties kunt voorbereiden. Eerlijk gezegd werd ik er daar wel een beetje somber van, want wat nu? Diverse rugzakken in huis halen? Eentje om te evacueren, eentje om terug naar huis te kunnen en dan het liefst ook nog eentje om een aantal dagen te kunnen overbruggen in de natuur. Dus een tent, slaapzak, gaspitje etc. etc. En dan maar hopen dat je je niet in je vingers snijdt met dat blitse Zwitsers zakmes want stel dat je die doos met pleisterspray en desinfect bent vergeten.
Er zijn van die programma’s op tv waarin je (voornamelijk Amerikanen) met hun bunkers, wapens en jaarvoorraad droog vlees kunt bewonderen. Eerlijk gezegd komen die mensen altijd eerder sneu dan intelligent op me over. Waarom zou je willen (over)leven als de wereld aan gort gaat? Maar er is ook een middenweg en die geeft Anneke Blom nu vorm. Met een knipoog en op een eenvoudige manier laat ze de lezer kennismaken wat ook kan, en dat het niet moeilijk hoeft te zijn. Dat duct tape een wondermiddel is en dat je met gezond verstand best een eind komt. Soms klinkt het zelfs wat makkelijk hoe ze de zaken schetst. Want hoe verorber je al die droge pasta als je geen warmtebron hebt? Alles hangt af van wat er voorhanden is en wélke ramp zich voordoet. En daarbij is alles leuk en aardig mits je de tijd en gelegenheid hebt om je überhaupt voor te bereiden natuurlijk. Wat het boekje mist is een to do lijstje met absolute moetjes die je in huis moet halen bij de meest voor de hand liggende calamiteiten onder te verwachten omstandigheden. Denk aan een hack, gifwolk, stroomstoring of het uitvallen van de watervoorziening. Al het andere, de grote ellende, geven me het gevoel dat daar geen beginnen aan is als het op voorbereiden aankomt.
Ik vind het bewonderenswaardig dat Blom ogenschijnlijk heel gemakkelijk zich het preppen eigen heeft gemaakt, echt. Maar behalve een goedgevulde kelderkast en diepvries kom ik echt niet. Als er zich een noodsituatie aandient, dan pak ik m’n kind, vent en hond en maak ik dat ik wegkom. Verder denken dan dat kan ik me niet voorstellen. Maar het zijn rare tijden en niets is ondenkbaar. Wil ik me daarop voorbereiden? Nee, niet echt. Heb ik iets geleerd uit dit boek? Ja, dat wel. Het boodschappenlijstje ligt klaar en wat kleine dingen kunnen nooit kwaad om ‘just in case’ in huis te halen.
Anneke Blom lijkt me een slimme vrouw, ze heeft hier echt wel over nagedacht en heeft een goede poging gewaagd die in boekvorm om te zetten. Haar manier van schrijven is eenvoudig en dus voor iedereen te begrijpen. Haar tips gaan soms gepaard met een knipoog en missen soms nog wel wat aanvulling maar de bedoelingen zijn goed. Binnen anderhalf uur had ik het boekje uit en wat boodschappen genoteerd aan de hand van de lijstjes achterin, weer wat geleerd. Nu proberen het sombere gevoel los te schudden en terug naar de orde van de dag. Drie sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
