Half muis, half olifant
[Recensie] Eric en Terry kenden we al als de Canadese Fan Brothers (De tuinman van de nacht, Oceaan en hemel) maar aan dit boek werkt ook hun jongere broer Devin mee. Sterker nog: het idee voor Project Barnabus komt van hem. Barnabus is voor de helft een muis en voor de andere helft een olifant. Het kleine wezentje woont in een geheim laboratorium onder een dierenwinkel. Naar de prent van de ondergrondse wereld vol trappetjes en buizen zit je zo al een kwartier te kijken.
Net als naar de volgende dubbele pagina waar de dieren van de afdeling ‘mislukte projecten’ onder een stolp staan, waaronder de hommelbeer, het stippelluipaard en de schildkat (een vergelijking met Terra Ultima dringt zich op). De mislukte dieren zijn bedoeld om gerecycled te worden. Het zint Barnabus maar niks, hij vindt zichzelf goed zoals hij is. Hij breekt uit de glazen stolp en bevrijdt zijn vrienden. Met zijn allen slaan ze op de vlucht en dat leidt tot geestige taferelen die geweldig getekend zijn. Stel je twintig mislukte dieren in een benauwde ventilatiebuis voor.
De tekenstijl van de broers blijft bijzonder en intrigerend, wat kunnen deze mannen fantastisch en eigenzinnig illustreren. Na de geknipte heggen uit De tuinman van de nacht gooien ze het hier over een meer machinale boeg waarin ze spelen met de grootte. Ze zoomen in en uit en dat brengt heel veel dynamiek en spanning met zich mee.
Het verhaal loopt uit op een barre maar ook verbroederende tocht die laat zien dat je samen sterk staat. Het lijkt een pleidooi voor ‘anders mogen zijn’, een thema in veel kinderboeken. Het zit er allemaal en het is grappig, lief en ontroerend en ook nog eens heel toegankelijk. Een van de leukste prentenboeken van het jaar.
Waardering: Eigenzinnig en ontroerend, prentenboek over anders zijn.
—
Eerder verschenen op Jaapleest
