Als enige overlevende op een ruimteschip
[Recensie] Als Ryland Grace wakker wordt, kan hij zich niets meer herinneren, zelfs zijn eigen naam niet. Ook herkent hij de omgeving waarin hij is niet, zijn eerste gedachte is dat hij in een ziekenhuis ligt, maar een aantal zaken brengen hem in de war. Zo ziet hij bijvoorbeeld dat er een laboratorium is en naar zijn gevoel is er iets mis met de zwaartekracht. Verder is hij verbaasd dat hij wordt verpleegd door een robot. Dan ziet hij nog twee personen in eenzelfde bed als hij en tot zijn grote schrik zijn beide medepatiënten dood. Terwijl hij zijn omgeving onderzoekt keren langzamerhand een aantal herinneringen terug. Ryland komt uiteindelijk tot de verbijsterende conclusie dat hij zich niet meer op aarde bevindt, maar op een ruimteschip. De twee dode personen zijn geen patiënten, maar collega’s. Grace komt verder tot de ontdekking dat zij samen op reis zijn gestuurd om onderzoek te doen naar een vreemd fenomeen vele lichtjaren van de aarde vandaan. Dit fenomeen zorgt ervoor dat de activiteit en helderheid van onze zon exponentieel afneemt. Hierdoor is de zon stervende, iets wat rampzalige gevolgen zal hebben voor het leven op aarde. Het is aan Grace om een oplossing te zoeken die de mensheid zal redden. Hij vindt hierbij een onverwachte bondgenoot.
Andy Weir heeft een aangename en toegankelijke schrijfstijl, hij beschrijft de gebeurtenissen met een goed gevoel voor droge humor. Wat opvalt is de luchtige toon van het verhaal. Het onderwerp – de aanstaande vernietiging van al het leven op aarde – is heftig, maar de combinatie met humor werkt wonderbaarlijk goed en maakt het verhaal speciaal. Ondanks de beangstigende situatie waarin Ryland zich bevindt, schoot ik af en toe in de lach. Het onderzoek naar het fenomeen is buitengewoon boeiend beschreven. Je hoeft als lezer geen wetenschappelijk inzicht te hebben om het verhaal goed te kunnen volgen, het wordt nergens ingewikkeld of onbegrijpelijk. Er worden geen ingewikkelde natuur- of wiskundige formules gebruikt om bepaalde zaken te beschrijven waardoor het verhaal geschikt is voor een breed publiek.
De spanning tijdens het Rylands onderzoek waar hij is en wat er aan de hand is worden onderbroken door flarden van herinneringen. De afwisseling zorgt ervoor dat je aandacht goed bij het verhaal blijft. Samen met Ryland ontdek je wie hij is en waarom hij aan boord van het ruimteschip is. Langzamerhand komen zijn herinneringen terug aan wat er is gebeurd en wie zijn overleden collega’s aan boord van het ruimteschip zijn. Je komt zo niet alleen te weten wie Ryland Grace is, maar ook wat er op aarde is gebeurd en welke voorbereidingen de mensheid heeft getroffen om de ruimtemissie mogelijk te maken.
Met Ryland Grace heeft Andy Weir een zeer sterk personage neergezet. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en je leert Grace goed kennen op deze manier, je hebt toegang tot al zijn gedachten, herinneringen, ervaringen, maar ook onzekerheden vanwege de enorme zware taak die op zijn schouders rust: het proberen te redden van de mensheid. Daarnaast bevat het verhaal nog twee sterke personages. Ten eerste mevrouw Straat. Zij is intrigerend vanwege haar onverwoestbare vasthoudendheid ervoor te zorgen dat het leven op aarde kan blijven bestaan. En dan Rocky. Wat een geweldig personage! Mede dankzij hem is Project Hail Mary zo’n sterk verhaal is geworden. Tijdens het lezen ging ik steeds meer van hem houden. Zijn interactie met Grace is weergaloos beschreven door Andy Weir.
Andy Weir had met The Martian al een fantastisch en succesvol boek geschreven, met Project Hail Mary weet de schrijver dit te overtreffen. Ik hoop van harte dat dit boek, net als The Martian, verfilmd zal gaan worden.
Project Hail Mary is een absolute mustread voor liefhebbers van sciencefiction en het is met stip een van de beste sciencefictionboeken die ik de laatste jaren heb gelezen. Ik geef het boek met veel plezier vijf welverdiende sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
