Onvervulde verlangens
De avond voor zijn deelname aan de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano wordt een Chinese deelnemer overvallen en verdoofd. Wanneer hij wakker wordt ontdekt hij dat hij zijn linker ringvinger mist. Alsook zijn ring die hij aan die vinger droeg. Het speurdersteam van Leyssens en Van Cattendyck heeft hun handen vol aan deze zaak.
Met Quatre-mains heeft Bart Debbaut een meeslepende en muzikale thriller neergezet. Het is tevens het zevende deel in de reeks rond hoofdinspecteur John Leyssens en inspecteur Mieke Van Cattendyck. In totaal heeft de Vlaamse auteur al twaalf boeken op zijn naam staan waaronder Rauwkost.
Het verhaal begint met een korte proloog die duidelijk laat uitschijnen dat er iets verschrikkelijks is gebeurd. De spanning is direct voelbaar, alsook de connectie met muziek. Maar vooraleer de spanning een stijgende lijn kan volgen, blijft deze even ter plekke sluimeren. Om daarna alsnog de lijn gestaag door te trekken. Wel blijft de spanning op een bepaald niveau hangen. Tot de finale nadert.
De plot zit uitstekend in elkaar en bouwt geleidelijk aan op. De link met piano en muziek is heel erg duidelijk, en wordt op een sublieme manier verder uitgewerkt. Om het de lezer nog aangenamer te maken, kun je de muziekwerken die worden vermeld in het verhaal beluisteren door een QR-code te scannen. Die leidt je naar een playlist. Voor liefhebbers van klassieke muziek is dit absoluut een meerwaarde. Deze verhaallijn is mooi verwikkeld in het politieonderzoek. Er is voldoende actie en drama te bespeuren, met daarbij de nodige cliffhangers. Ook zijn er enkele plottwisten die het verhaal een interessante wending geven. Dit zowel wat het onderzoek betreft als in het privéleven van de personages.
Het politieteam heeft een basis die al vanaf het eerste boek is gevormd. Aangezien Quatre-mains het zevende boek is, zijn hun karakters eigenlijk al gevormd. John Leyssens is een uitstekende hoofdinspecteur met een cynisch trekje die arrogant uit de hoek kan komen. Sowieso zijn veel personages opvallend sarcastisch en cynisch, dat valt al snel op. Dat is leuk, zo lang het niet té wordt. En daar wringt het schoentje nu net. Verder komt ook de relatie van John met de veel jongere Mieke Van Cattendyck aan bod. Het leeftijdsverschil toont duidelijk aan hoe ze beiden in verschillende stadia van hun leven zitten. Dit leidt tot strubbelingen met onverwachte gevolgen.
Bart Debbaut heeft een aangename en duidelijke schrijfstijl, aangevuld met een grote dosis humor. De sarcastische conversaties duiken overal op, en maken het verhaal wat luchtiger. Je moet hier natuurlijk wel van houden, en soms is het wel op en over het randje. Maar vaak is het ook gewoon grappig, en dat is zeker een meerwaarde. De hoofdstukken zijn vrij kort, wat het leestempo bevordert. Tussen de verhaallijnen door schenkt Debbaut aandacht aan de dader, door hoofdstukken toe te voegen in cursief waarin je zijn gedachten en gevoelens kunt lezen. In het begin is dit vooral onduidelijk en mysterieus, pas op het einde valt alles in zijn plooi.
Quatre-mains is een verhaal vol muziek en onvervulde verlangens. Een muzikaal thema verwerkt in een misdaadverhaal. Het is eens iets anders. Je houdt ervan of niet. Ik behoor tot de eerste groep.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
