Hoe dieper de broers graven, hoe gevaarlijker de situatie wordt…
[Recensie] De aarde is te vol en er moet geruimd worden. Er geld een maximum aantal inwoners per land. Tommy en Axel zijn nu bijna twee jaar slinkers. Ze leven zonder elektriciteit, warm water, huisdieren, geld of andere onnodige dingen. Dat heeft de Wereldraad besloten door middel van een quotum. De slinkers morgen maar zo weinig, dat de in principe maar voor de helft meetellen. Maar niet overal gaat het zo. Wanneer Tommy en Axel moeten vluchten en terechtkomen op een plek waar meer illegale slinkers leven, komen ze erachter dat een geheime organisatie bezig is om de wereldbevolking sneller te laten afnemen en zo de aarde te kunnen redden. Hoe dieper de broers graven, hoe gevaarlijker de situatie wordt.
Het verhaal start op een interessant en spannend moment in het leven van de twee broers Tommy en Axel. Ze leven al twee jaar met schaarse middelen, en ondanks dat het een oneerbiedige positie is tegenover de mensen die wel nog lampen, snoepgoed en telefoons bezitten, proberen ze er het beste van te maken. Het duurt niet lang of het gaat mis. Hun huis wordt doorzocht wanneer ze niet thuis zijn en daarna moeten ze vluchten om zichzelf te redden. Met hun dertien en vijftien jaar hebben ze nog niet veel levenservaring en dat komt tijdens hun vlucht ook regelmatig naar voren. Ze maken niet altijd even goede beslissingen en weten zichzelf soms niet eens meer raad wat te doen. Het feit dat dit bespreekbaar wordt gemaakt, zorgt ervoor dat het verhaal wat geloofwaardiger wordt. Want ondanks dat het zich in een dystopische wereld afspeelt, de gebeurtenissen voelen levensecht.
De schrijfstijl is regelmatig behoorlijk beschrijvend en ondanks dat er genoeg gebeurtenissen plaatsvinden of dialogen voorbij komen, leest het af en toe wat traag. Dit komt af en toe door de zinsopbouw, dat een zin net niet helemaal lekker loopt en de aandacht hierdoor verslapt. Maar de herhaling van de denkpatronen van de personages hebben er ook mee te maken. Vooral Axel valt op een gegeven moment veelal in herhaling wat betreft het leiden van de groep en het niet kunnen vertrouwen van anderen. Hierdoor wordt zijn personage voorspelbaar en minder interessant. Wanneer Axel en Tommy overigens bevriend raken met Mau, Yannis en nog enkele andere slinkers, neemt het verhaal een andere wending. Zo lees je om de zoveel hoofdstukken ook vanuit het perspectief van een antagonist. Hij gaat undercover dus het is niet duidelijk welk personage hen op een gegeven moment zal gaan tegen werken. Door goed te lezen en alle gebeurtenissen goed te analyseren, zal het voor een gevorderde lezer niet moeilijk zijn om de dader aan te wijzen. Maar deze perspectiefwisselingen brengen wel extra spanning met zich mee.
De onschuld en onwetendheid van de jonge personages strekt zich uit tot verder in het verhaal als ze uiteindelijk bewijsmateriaal in handen krijgen. Ze hebben geen flauw idee wat ze er mee moeten en het is nog lastiger voor ze om het te ontcijferen. Met hier en daar ene beetje hulp, maar niet altijd van de goede kant, komen de jongens erachter dat ze iets groots hebben ontdekt. Hoe meer initiatief ze nemen, hoe benarder hun situatie wordt. De spanning wordt zo steeds een tandje hoger tot er een ontknoping plaatsvindt. Met een mooi, maar nog niet afgesloten einde weet Marloes Morshuis de lezer uit te dagen om op het vervolg te wachten.
—
Eerder verschenen op My Winged Books
