Red de kinderen en je redt de wereld
[Recensie] Trots en tegelijk arrogant trekt de gouden blingsticker rechtsboven op de titelpagina de aandacht: Internationale BESTseller. Dit soort mededelingen zegt niet altijd dat we hier een fantastisch boek in handen hebben. Wel dat er veel van verkocht zijn, wat kwalitatief dus niks betekent. Veel te vaak worden nonsensproducten aangeprezen met de blur: “Nu meer dan 100.000 verkocht!” Een geërgerd iemand reageerde daar ooit op: “Eat more shit – ten million flies can’t be wrong!”
Maar lieve lezertjes, geheel onpartijdig en -bemiddeld kan ik jullie melden dat dit boek niet aangeprezen hoeft te worden. Het is van zichzelf al goed. Wat zeg ik? Het is een knettergoed boek.
O ja? Ja echt. Laten we beginnen met het verhaal. Dat zit aard- en nagelvast in elkaar, geen speld tussen te krijgen. Het meisje Simi wordt door haar moeder uit logeren gestuurd, bij haar oma. Die ze nog nooit gezien heeft. In het oerwoud. Zonder internet, elektriciteit en dus zonder mobiel bereik. In dat van alles en nog wat verlaten oerwoud beginnen de geheimzinnige gebeurtenissen, op een verboden pad dat leidt naar rood drijfzand. Als je daar inzakt, ben je echt verloren…
Spannend, absoluut. Maar dat is niet alles. Simi is niet voor niets bij oma terechtgekomen, want oma blijkt veel te weten van de geesten die tussen hemel en aarde wonen. Ze kent spreuken, ze maakt medicijnen om de dorpelingen beter te maken, ze weet wat gevaarlijk is en wat niet. En ze waarschuwt dat Simi niet naar het drijfzand moet gaan. Luistert Simi daarnaar? Hmm. Ze is nogal eigenwijs…
Efua Traoré houdt de spanning goed vast. We leven met Simi mee, als ze natuurlijk toch het oerwoud in gaat. En we komen te weten waarom dat eigenlijk zo gevaarlijk is. Ook laat Traoré zien dat er meer is tussen hemel en aarde dan wij mensen snappen kunnen. De wereld van de geesten is zo levend als het maar kan. In Nigeria (waar het verhaal speelt) zijn ze erg actief, en dat is nodig ook om sommige scheve dingen recht te zetten.
Behalve de nagelslopende spanning voelt de lezer ook een diepere laag, een laag die gaat over het evenwicht tussen dood en leven. Oude rituelen lijken hopeloos versleten, maar misschien zijn ze wel onmisbaar voor het leven dat wij mensen op aarde willen leiden.
Dat klinkt als zware onderwerpen. Maar nee: de echte kracht van het boek is dat het een onzichtbaar gordijn een stukje opzij trekt. Achter dat gordijn lijkt meer te bestaan dan jij en ik voor mogelijk houden, misschien. Als dat allemaal zwaar en onzinnig klinkt, ga dan zeker dit boek lezen. Het opent nieuwe werelden.
Veel plezier!
Ook verschenen op Nico’s recensies en Tiktok
