"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Regeneratie

Woensdag, 29 september, 2021

Geschreven door: Eva Coolen
Artikel door: Peter van Bavel

Jongvolwassenen die op zoek zijn naar hun eigen identiteit

[Recensie] Geheel op eigen verzoek mocht ik de tweede roman van Eva Coolen lezen en recenseren. In 2019 verscheen haar debuutroman Het zeemonster of de zee. Eva studeerde aan de Rietveld Academie, Beeld en Verhaal. Thema van zowel haar debuutroman als deze waardige opvolger Regeneratie zijn ontheemding en een gebrek aan het durven/kunnen maken van keuzes, door de jeugd.

Het verhaal kent korte hoofdstukken en is geschreven op een manier die vraagt om doorlezen. De dialogen zijn geloofwaardig en helemaal van nu, het aantal personages is laag en ze tonen zich niet altijd eenvoudig aan de lezer. Zoals altijd, krijg je slechts te zien wat ze je willen laten zien. Echter de naamloze ik-persoon geeft iets meer van haar gevoelens en gedachten prijs.

Het verhaal kent twee verhaallijnen die per hoofdstuk wisselen. De verteller blijft dezelfde. Een zestienjarig meisje dat samen met haar iets oudere vriendin Ruth vlucht voor de werkelijkheid. Ze zit in tegenstelling tot haar vriendin voor haar eindexamen, Ruth is het jaar ervoor geslaagd. Beiden kennen een instabiele gezinssituatie en werken aan de kassa in de plaatselijke supermarkt. Wanneer ze een advertentie zien om voor veel meer geld per uur, te zorgen voor een man met een dwarslaesie, besluiten ze de gok te wagen en gaan ze samen op sollicitatiegesprek. Dit verhaal wordt in chronologische volgorde verteld in de even hoofdstukken. In de oneven hoofdstukken rijdt Ruth in een auto en zijn ze fysiek gevlucht uit hun hierboven beschreven wereld.

Ze trekken van benzinestation tot benzinestation, van hotel naar hotel. Op de vlucht om een nog onbekende reden. Onderweg naar nergens. Deze oneven hoofdstukken spelen zich af, na de gebeurtenissen uit de even hoofdstukken. Het klinkt beduidend meer ingewikkeld dan dat het is. Uiteindelijk ontstaat een chronologisch geheel waarin veel antwoorden volgen op openstaande lezers vraagstukken. Het verhaal is niet alleen goed geschreven, het is prachtig en het allermooist zijn de vele metaforen, meningen en filosofische overwegingen die in het verhaal zijn opgenomen.

Heaven

Een drietal voorbeelden:
“Er was altijd te weinig tijd. Mensen moesten wel heel bang zijn voor tijd dat ze de wereld zo hadden ingericht dat het er nooit was. “(pagina 205).
“Het kan een vorm van fantoompijn zijn dat mensen geloofden dat ze hun oude zelf nog waren nadat ze die allang verloren hadden.” (pagina 301).
“De meeste mensen zijn alleen maar goed als het ze uitkomt. Ze zijn goed als het ook goed voor henzelf is om goed voor jou te zijn.” (pagina 400).

Kenmerkend inhoudelijk is de sombere gedachtewereld van de twee vriendinnen. Ze geven af op de volwassenen en generaliseren het gedrag van de ouderen. Altijd op een manier die niet zonder respect is en wel degelijk hout snijdt.

Qua schrijfstijl is het kenmerkend dat de zinnen lang zijn en niet overal het houvast krijgen middels leestekens (komma’s en punten). Het vraagt hiermee van de lezer alle aandacht om een zin niet alleen te lezen maar om hem te beleven en te ervaren.

Zo valt er in Regeneratie op vele facetten, van alles te beleven. Van een opmerkelijk hoog niveau. Je verkrijgt als lezer een waardevolle kijk in het hoofd van jongvolwassenen die op zoek zijn naar hun eigen identiteit en streven naar een betere wereld voor henzelf en de mensen om wie ze geven. Daarnaast is er oog voor het contrast tussen de meiden onderling. Dat maakt ieder mens uniek.

Omdat onderwerpen als social media en hedendaagse muziek in het verhaal zijn verweven, is dit bij uitstek een boek dat geschikt is voor jongeren, om te lezen voor hun leeslijst. Zij zullen zich kunnen identificeren met de personages. Als ouder van deze jongeren, is het enerzijds herkenbaar en anderzijds gelukkig een ver-van-mijn-bed-show. Ik ben blij dat onze kids het wel thuis vinden.

Ik geef dit boek van Eva Coolen vier sterren. Een film-noir om te lezen.

Persoonlijke songtekst:
‘Twee meisjes op het strand
Ze lezen modebladen
Ze kijken in het rond
Ze dromen van een prins
Ze zoeken in hun tas
Ze wijzen naar de foto’s
Ze schudden met hun haar
Ze praten met een vriend
Twee meisjes op een plank
Gedragen door de golven
Het branden van de zon
De wijzers houden op
De dag brengt ouderdom
De nacht brengt vreemde uren
De deken is zo zwaar
Een bladzijde slaat om’
(Raymond van het Groenewoud – ‘Twee Meisjes’)

Peter

Eerder verschenen op Perfecte Buren.

Boeken van deze Auteur: