Op zoek naar Exoleven
De centrale vraag van Vincent Ickes nieuwe boek is of er wellicht ergens in het Heelal sprake is van buitenaards leven, of zoals het uiteindelijk door Icke wordt genoemd ‘Exoleven’.
[Recensie] Het vertrekpunt van de zoektocht naar Exoleven (Icke gebruikt hiervoor consequent een hoofdletter, net zoals voor alle overige elementen uit het Heelal) is de Aarde. Door middel van zijn heldere schrijfstijl neemt Icke de lezer mee op reis met onder andere de hulp van een in een logische volgorde beschreven reeks van vier ingrediënten: Ruimte, Tijd, Materie en Karakter. Dat laatste omdat het wat van een mens vergt om langdurig met enkele medereizigers door het Heelal te reizen en niet meer naar de Aarde terug te keren.
Om te onderzoeken of er ergens in het heelal Exoleven aanwezig is gaat Icke in op de vraag wat leven precies inhoudt: een complex, biochemisch samenspel van atomen en moleculen, die uit een aantal doodordinaire basiselementen bestaan, zoals koolstof, zuurstof, waterstof en stikstof. Leven berust op een code, die mogelijk is door de eigenschappen van onder andere DNA en RNA. Deze code is niet uniek voor de Aarde en de kans is aanzienlijk dat deze levenscode ook elders in het Heelal bestaat.
Vervolgens worden Exoplaneten onder de loep genomen. Vanaf halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw is het aantal ontdekte Exoplaneten explosief toegenomen; momenteel [september 2017] zijn er ongeveer 4000 van ontdekt. Icke beschrijft diverse methoden om Exoplaneten waar te nemen. Omdat een Exoplaneet altijd rond een ster draait en dus onderdeel is van een planetenstelsel, wordt ook de vorming van sterren en planeten uit grote wolken stof en gas uit de doeken gedaan, steeds vergezeld van voorbeelden om onder andere de diverse onderlinge verhoudingen te illustreren.
Via enkele ‘opfrishoofdstukken’ over de biologische evolutie, de quantumwereld en speciale relativiteitstheorie komen we bij de kern van het boek: Reisbureau Einstein. Volgens dit reisbureau zou het ruim twintig jaar duren om vanaf de Aarde naar het centrum van de Melkweg te reizen. Het ruimteschip heeft een versnelling gelijk aan 97% van de zwaartekrachtversnelling op Aarde, zodat de reiziger een gelijkwaardige zwaartekracht ervaart, en een snelheid bereikt die in de buurt komt van de lichtsnelheid. De tijd gaat immers langzamer wanneer er met die snelheid wordt gereisd. Volgens het reisbureau is het mogelijk om relativistische voertuigen te maken (momenteel nog in de vorm van kleine glazen bolletjes) waarmee reizen naar de rest van het universum mogelijk is en wellicht dat een toekomstige generatie de technologische wijsheid in pacht heeft om grotere relativistische voertuigen te produceren. Volgens Reisbureau Einstein is er geen natuurkundige reden waarom niet het hele Heelal bereisd zou kunnen worden.
Voor wat betreft het benodigde Karakter speculeert Icke over welke vorm van Exoleven we vervolgens aan zouden kunnen treffen: eencellige organismen of een hightechbeschaving? Of misschien aliens, die vaak typerend agressief worden weergegeven door de filmmakers in Hollywood?
De wetenschap geeft tal van aanwijzingen dat de Aarde niet de enige planeet is waarop sprake is (geweest) van leven en het valt te verwachten dat er Exoburen bestaan met minstens dezelfde intelligentie als wij. Er is bijvoorbeeld geen reden waarom een Exobeschaving niet de hele Melkweg zou hebben gekoloniseerd.
Reisbureau Einstein is een toegankelijk boek, mede omdat het geschreven is in de voor Icke zo kenmerkende en duidelijke stijl. Het boek bevat weliswaar hier en daar een herhaling van zetten, maar de inhoud is vooral gericht op ruim twintig jaar Exo-onderzoek, vergezeld van verhelderende illustraties, tabellen en voorbeelden.
Mede vanwege de recente introductie van vwo-examenonderdelen als astrofysica, quantumwereld en speciale relativiteit is dit boek uitermate geschikt voor natuurkundedocenten in het voortgezet onderwijs.
—
Eerder verschenen in het Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde
