Een ontroerend verhaal met een ode aan het leven
[Recensie] In Reisverslag van een kat word je aan de hand van het levensverhaal van de kat Nana meegenomen door dit boek. De uit Tokio afkomstige schrijfster Hiro Arikawa heeft, na het schrijven van een aantal andere boeken, met dit boek haar internationale doorbraak gemaakt. In 239 bladzijden ontmoet je Nana en hoe hij bij zijn baasje terecht komt. Vervolgens gaan ze samen op reis, maar waarom? Dat weet niemand. Door heel Japan komen ze van alles tegen, waarbij voor Nana vooral de kleine dingen opvallen, zoals de bloemen en de zee.
Naast het perspectief van de kat Nana, laat de schrijfster daarnaast ook andere personages aan het woord, waaronder de vrienden van Nana’s eigenaar Satoru. Wat de gedachten van Satoru zijn, wordt niet echt duidelijk. Er wordt dan ook niet vanuit zijn perspectief verteld, alleen wanneer hij in conversatie is met Nana of zijn vrienden. Dit maakt het zeer interessant, omdat je hierdoor niet weet waarom hij met Nana zijn belangrijkste vrienden gaat bezoeken. In de delen over Satoru’s vrienden kom je van alles te weten over Satoru’s jeugd en zijn verdere verleden, waardoor je steeds meer met hem gaat meeleven. Hetzelfde geldt voor Nana. Deze kater is heerlijk eigenwijs en zijn gedachten maken dat maar al te goed duidelijk. Dit maakt de opzet van het boek interessant, omdat de verschillende perspectieven mooi in elkaar overlopen en op elkaar doorspelen. Arikawa geeft in de loop van het boek kleine aanwijzingen, zodat je langzaamaan het vermoeden krijgt waarom de twee deze trip maken. Zodra het zover is, verrast Arikawa toch wel. Het enige minpunt aan dit boek vond ik het personage Noriko. Zij heeft rechten gestudeerd, maar wordt daarentegen soms redelijk onwetend neergezet. Zij kan natuurlijk van bepaalde zaken geen kennis hebben, maar op sommige punten vond ik dit wat onlogisch.
Desondanks laat dit boek de kleine mooie dingen van het leven zien, waarbij benadrukt wordt dat het bloeien van bloempjes, het bulderen van de zee of de vriendschap met een huisdier al voor genoeg geluk kunnen zorgen. Dit wordt dan ook fraai beschreven aan de hand van korte beschrijvingen van onder andere het landschap. Er wordt op een mooie manier duidelijk gemaakt dat je dankbaar moet zijn met alles wat je in het leven hebt. Daarnaast geeft het verhaal prachtig weer hoe sterk de band tussen een (huis)dier en zijn baasje kan zijn. Ik weet niet of het kwam door de band tussen het baasje en zijn (huis)dier of door de manier waarop Arikawa met haar mooie schrijfstijl het verhaal uiteen heeft gezet, maar op het einde moest ik toch wel een traantje wegpinken.
Dit boek is dus zeker een ode aan het leven, waarbij de kleine dingen, die het leven vreugde geven, worden benadrukt.
—
Eerder verschenen op Hebban
