Verhaal met eigen soundtrack
[Recensie] Een boek dat geschreven is door een van de grootste thrillerauteurs ooit in samenwerking met de onbetwiste koningin van de countrymuziek intrigeerde me meteen. Patterson’s werk ken ik van A tot Z, van Dolly Parton de geijkte hits en een paar films van jaren geleden.
De jonge AnnieLee heeft een droom. Ze wil countryzangeres worden. Voor zichzelf is ze dat eigenlijk al want het ontbreekt haar niet aan zelfvertrouwen als het op haar zangtalent aankomt. Gevoed door het leven, dat echt niet altijd gemakkelijk is, ontstaan er continu liedjes die ze graag aan het grote publiek wil laten horen. Maar ja, wie geeft haar die ene kans om op het podium te staan? Behalve grote ambities heeft AnnieLee ook grote problemen waarvoor ze op de vlucht is.
Ruthanne Ryder heeft als country queen al het denkbare bereikt en ze is er wel klaar mee. Het is tijd voor iets anders vind ze zelf. Niet dat ze muziek de rug toekeert, nee…Ruthanne heeft plannen voor nieuwe dingen. En dus verzamelt ze daarvoor de juiste mensen om zich heen. Op dat moment komt AnnieLee op haar pad. Via Ethan, die AnnieLee in de bar ontmoet en haar voor het eerst hoort zingen, rollen ze met z’n drietjes in een nieuw muzikaal avontuur.
Het verhaal speelt zich af in het walhalla van de countrymuziek: Nashville, Tennessee (V.S). Tijdens het lezen is die ambiance haast tastbaar. Door de beschreven details en neergezette sfeer waan je je al snel in die regio. Goede reclame voor Nashville, dat is zeker! Iedereen zal denken dat je, eenmaal daar, sowieso kans maakt te slagen. Een beetje het Hollywoodsyndroom van de country en western. Als je een dromer en naïef genoeg bent zal het ongetwijfeld veelbelovend klinken maar de praktijk wijst vaak anders uit. Dat aspect komt echter totaal niet geloofwaardig over. Het gaat allemaal te gemakkelijk, te gladjes.
Het verhaal kent dan ook de nodige clichés: AnnieLee heeft niks, is op de vlucht, moet zichzelf staande zien te houden totdat die ene persoon op haar pad komt. Tot die tijd kan ze alleen op haar stem terugvallen en die levert vooralsnog niets op. Haar dromen gaan hand in hand met de problemen die op hun beurt dé inspiratiebron zijn voor haar liedjes. Hoé country wil je het hebben?
Ruthanne is volgens mij het alter ego van Dolly Parton zelf. Misschien niet een op een maar het is duidelijk dat dit personage haar inbreng is. Veel verstand van muziek en alles dat daarbij komt kijken. Op sommige momenten was er voor mij echt wel sprake van overkill. Hoe sympathiek ook, het had allemaal wel een toontje lager gemogen qua uitleg en aanbod. Zeker meer dan de helft van het boek gaat over muziek. Het potentieel verhaal van Ethan en AnnieLee komt niet tot bloei, en dat zou heel mooi kunnen zijn, de reden waarom AnnieLee op de vlucht is komt daar niet of nauwelijks uit de verf en zo zijn er nog wel een paar dingen waarbij ik mijn vraagtekens heb. Het verhaal heeft wellicht andere hoofdrolspelers maar in deze context heb ik vaker boeken gelezen en films gezien. Ren, Rose, ren is niet vernieuwend dus…
Al bij al vond ik dit verhaal met vlagen best oké, mede dankzij de wisseling van perspectief en korte hoofdstukken vlieg je er snel doorheen, om vervolgens te verzanden in herhaling en voorspelbaarheid. De thrillerinvloed van Patterson was amper tastbaar, het is meer een roman en van spanning was nauwelijks sprake. Ook het gedrag van AnnieLee is niet altijd logisch. Eenmaal verder blijkt waarom dit zo gaat; het is nodig om het verhaal rond te krijgen. En daarmee doet het geregeld verkrampt aan en heeft de sympathie, die in eerste instantie zorgde voor een hoge gunfactor, plaatsgemaakt voor ongeloofwaardigheid. Het verhaal leest prima maar het ontbreekt aan originaliteit.
De soundtrack (geluisterd op Spotify) is een oprechte aanrader. Persoonlijk gaat mijn voorkeur deze keer dan ook uit naar de muziek en stukken minder naar het boek. Ik kan oprecht niet anders dan 2 sterren geven, wellicht waren de verwachtingen te hoog?
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
