Geslaagd vervolg op Illiyana
[Duerecensie] Lisette: In dit tweede deel van “De laatste strijd – trilogie” maken we kennis met Rheya. Zij woont in Liourain samen met haar beste vriendin Sihnaya. Als Rheya op een dag in het water van de Mayomat valt, wordt ze tot haar verrassing naar de Myanthi, het al jaren onbewoonde huis van de Liourainse Koninklijke familie, gevoerd. Haar onverwachte bezoek aan de Myanthi blijft niet onopgemerkt en heeft grote en onverwachte gevolgen. De wijzen van de Gezworen Raad zien zich hierdoor genoodzaakt om hun plan om de, in ballingschap levende, prinsessen van Liourain terug naar de hoofdstad te brengen eerder uit te voeren. Dit plan wordt van alle kanten tegengewerkt door vijanden van Liourain.
Lisette: Het tweede deel begint met een proloog. Rheya vindt in de Myanthi een brief die geschreven lijkt door de vermoorde koningin Xynthe. Terwijl ze in de Myanthi is, hoort ze een vreemde stem in haar hoofd. Deze komt haar bekend voor, maar instinctief weet Rheya dat ze deze stem moet vrezen. Dit bezoek aan de Myanthi zet een reeks van geplande gebeurtenissen in een stroomversnelling.
Jeanine: Rheya, leerlinge van Xsfona, neemt een frisse ochtendduik in de Mayomat en vindt bij toeval een waterweg die haar naar de Koninklijke vertrekken van de Myanthi brengt. Ze kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en gaat op onderzoek uit. Rheya maakt hierdoor onwetend een oud kwaad wakker, een kwaad dat nu de kans ziet om oude tijden te laten herleven. Rheya wordt vanaf dat moment lastig gevallen door een stem in haar hoofd, die haar niet met rust laat. De stem roept haar en zijn macht en invloed op haar wordt sterker en doortastender.
Lisette: Als Xiandrei, haar oom en tevens lid van de Gezworen Raad, haar bezoekt, krijgt Rheya de schrik van haar leven. Haar hele leven blijkt op een leugen gebaseerd te zijn. Niemand is wie Rheya denkt dat ze zijn. Met het oog op de toekomst van haar land, Liourain, moet Rheya zich gaan beraden of ze op de mensen die haar voorgelogen hebben, opnieuw wil en kan vertrouwen.
Jeanine: Ook de oom van Rheya, Xiandrei, heeft haar bezoek aan Myanthi gevoeld en gaat bij Rheya op bezoek. Rheya komt tijdens dit bezoek achter Liourain’s best bewaarde geheim. Haar wereld stort in als ze beseft dat haar hele leven gebaseerd blijkt te zijn op een leugen om haar te beschermen. Zelfs haar beste vriendin en medeleerlinge Sihnaya was over bepaalde zaken op de hoogte. Rheya weet niet meer wie en wat ze kan vertrouwen.
Lisette: Als ze inderdaad besluit om hen te vertrouwen en aan de reis gaat beginnen die haar uiteindelijk naar de hoofdstad moet brengen, is de twijfel nog niet helemaal verdwenen. De twijfel wordt onderweg nog meer gevoed door de stem in haar hoofd. De stem die haar probeert te verleiden om zich tegen de Gezworen Raad te keren. Wanneer ze onderweg stuit op Vièca, een Kankataanse, zorgt dit voor nog toenemende verwarring in Rheya. De reis naar de hoofdstad is dan ook een reis vol twijfel, verleiding, gevaar en de vraag of vriendschap, liefde en loyaliteit sterk genoeg zijn om de uitdaging te volbrengen.
Jeanine: Rheya neemt uiteindelijk toch het besluit om zich bij haar lot neer te leggen en gaat met Sihnaya en enkele begeleiders op pad om het oude kwaad te bestrijden. Maar door de onverwachte gebeurtenissen zit Rheya vol twijfels en ze weet niet wie ze kan vertrouwen tijdens de reis.
Lisette: In dit tweede deel van de trilogie gaat Arwen Mannes op dezelfde wijze verder als in deel 1, Illiyana, de laatste strijd. Een queeste, maar nu die van Rheya, wordt verteld vanuit meerdere perspectieven. Ook nu heeft ze weer een geheel eigen taal voor de verschillende bevolkingsgroepen in het verhaal en de vertaling staat wederom direct onderaan op de pagina. Alleen bij het Attacask staat de vertaling er meestal niet bij. Vermoedelijk, omdat het Attacask omgekeerd Nederlands is. Bijvoorbeeld: mutrnec. Als je dat doorhebt, is de vertaling ook niet noodzakelijk.
Jeanine: Ik vind het zeer aangenaam dat Arwen Mannens dezelfde stijl en opbouw heeft aangehouden in dit tweede deel van “De laatste Strijd”. Zo heeft de cover heeft overeenkomsten met die van het eerste deel, maar wel op een manier dat ook deze cover mooi en uniek is. Verder begint ook dit boek net als bij deel 1 met twee stukken tekst, elk gevolgd door een zin in het Liourdisch. Arwen Mannens heeft ook in dit boek weer de keuze gemaakt om de vertaling van de diverse talen direct op dezelfde pagina te zetten en niet te kiezen voor een naslagwerk achterin het boek. Ik ben blij dat ze deze manier van schrijven gecontinueerd heeft, het blijft een verrijking voor het verhaal en brengt wederom duidelijkheid bij de verschillende landen en zowel oude als nieuwe personages zoals de Attacaan Vaka en de Kankataanse Vièca. De taal Attacask is na enkele keren lezen goed te volgen: het is Nederlands, maar dan achterste voren gespeld. Nieuw is dat de schrijfster in de hoofdstukken aangeeft waar het verhaal zich afspeelt. De titels van de hoofdstukken geven de kern weer van het desbetreffende hoofdstuk, maar ze zijn dermate algemeen dat ze van te voren geen spoilers vormen en je pas na het lezen van het hoofdstuk weet wat de schrijfster met die titel bedoelde.
Lisette: Gelukkig was veel duidelijk en de verhaallijn nog fascinerender dan deel 1. Tevens was de schrijfstijl weer heel beeldend, soms poëtisch en creëerde Arwen Mannens wederom een gave fantasy wereld met haar woorden. Net als in Illiyana werden de dromen in cursief weergeven, zodat het duidelijk was dat een droom betrof.
Jeanine: Arwen Mannens heeft een aangename schrijfstijl: het boek leest aangenaam en er zit vaart in het verhaal. De fantasy elementen zoals de namen van de personages, de verschillende rassen en de beschrijving van de landschappen zijn goed uitgewerkt. Het verhaal wordt gedetailleerd neergezet, zonder een moment te vervelen. Ik zat na het lezen van het intrigerende en spannende proloog direct weer midden in het verhaal, mede door de verwijzingen naar gebeurtenissen en personages uit deel 1 “Illiyana”.
Lisette: Apart aan dit deel was dat totdat Illiyana op het toneel verschijnt dit deel eerder aanvoelde als een deel 1 in de serie dan een deel 2. De verhaallijn was duidelijker en er werden meer zaken uit het verleden uitgelegd, waardoor de samenhang gelijk duidelijk was en het direct goed te volgen was. Het loste de vraagtekens uit Illiyana qua geschiedenis op en dat zou de leesbaarheid van Illiyana ten goede zijn gekomen. Vanaf het moment dat Illiyana in het verhaal verschijnt, voelt het wel aan als een vervolg op het eerste deel. Vanaf dat moment is het een goed op elkaar aansluitend verhaal met goed neergezette personages. Afgezien van het Xrustian personage. Dat personage is ook nu nog een raadsel voor mij. Erg verwarrend wie hij nu precies is en of dit dan klopt met de geschiedenis en de verhaallijn.
Jeanine: Het personage Xrustian stelt mij nog voor enkele raadsels. Alhoewel ik uiteindelijk weet wat zijn exacte rol is in het gehele verhaal, weet ik (nog) niet hoe hij alles heeft kunnen bewerkstelligen zonder door vriend en vijand herkend te worden. Ik hoop dat we daar in deel 3 meer duidelijkheid over krijgen.
Jeanine: Het boek Rheya verduidelijkt de achtergronden van de avonturen die Illiyana heeft meegemaakt. Vooral het begin van het boek maakt duidelijk waarom het lot van Illiyana in deel 1 zo drastisch van het ene op het andere moment veranderde. Vanaf de tweede helft van het verhaal voegen de verhaallijnen van Illiyana en Rheya zich samen en gaat het als één verhaal verder. Het is plezierig om weer “oude bekenden” uit deel 1 tegen te komen en te lezen wat er met de diverse personages (hoe groot of klein die rol in deel 1 ook was) gebeurd is. Als ik de introducties van beide karakters in de twee aparte delen met elkaar vergelijk, heeft Arwen Mannens in deel 1 meer aandacht geschonken aan de verdieping van het personage Illiyana. De kennismaking met het personage Rheya is in verhouding korter. Daar waar er bij Illiyana sprake was van onwetendheid bij zowel het personage als de lezer over het verloop van het verhaal, is er bij Rheya meer sprake van actie, geheimzinnigheid en intriges en kom je meer te weten over de achtergronden van het verhaal van de serie. Arwen Mannens heeft in deel 1 een goede en degelijke basis neergezet, die ze verdiept in deel 2. Oude, bekende personages uit deel 1 komen terug in dit deel, naast nieuwe personages zoals Rheya, Sihnaya en de zeer intrigerende Vièca, waarover ik in deel 3 nog meer verwacht te lezen.
Lisette: Tot slot een passage die voor mij zowel een van de essenties van het boek als van het leven treffend verwoordt: “Hoe waanzinnig is het idee dat men een land kan winnen door een spel te spelen? Hoe waanzinnig is het dat je een land kan winnen door in het juiste nest geboren te worden?” De opvolger van Illiyana krijgt van mij een halve ster meer, omdat het boek over zijn geheel spannender is, beter te volgen en nog intrigerender. Het laatste deel wil ik dan ook zeker lezen.
Jeanine: Het einde van Rheya heeft mij bijzonder aangenaam verrast. Er komen zaken aan het licht die ik niet heb aan zien komen. Ik heb zeer genoten van dit onverwachte en spannende einde. Arwen Mannens heeft met dit boek het niveau van het eerste deel weten te evenaren. Ik kijk met verlangen uit naar deel 3!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
