In een heerlijke verteltrant onderga je als het ware het avontuur met de hoofdpersonages
[Recensie] In 2015 las ik Rode handen, het eerste deel van deze trilogie en meteen ook mijn kennismaking met het fenomeen Twospirit. Niet eerder had ik gehoord over het bestaan van een tweede ziel in een mensenlichaam. Danielle Pasma (1969) is zelf een Twospirit en weet uit eerste hand hoe het is te leven als vrouw én man in één lichaam. Dat dit bijzonder is staat buiten kijf, maar het leverde ook inspiratie om een prachtige trilogie in romanvorm te schrijven. Het gaat over reïncarnatie maar over zoveel meer. In 2019 verscheen Rode draden en afgelopen oktober dus het slotdeel van deze spannende reeks.
De drie delen beslaan een aantal maanden uit het leven van Amber. Vanaf het moment dat ze merkt dat er zich een persoonlijkheid in haar zich naar voren dringt verandert haar leven. Herinneringen uit een ver verleden, herinneringen die niet van haar zijn, gevoelens en een immense kracht profileren zich steeds sterker en blijken van haar alter ego te zijn. Tas is een Hongaarse huurling uit de middeleeuwen, heeft 750 jaar geleden geleefd. Zijn geestelijke aanwezigheid zorgt dat Amber heen en weer geslingerd wordt tussen het heden en verleden, zelfs haar doen en laten verandert. Zij is rustig en spiritueel, hij is ongeremd en vurig. Naarmate de tijd vordert raken de twee zielen steeds meer vertrouwd met elkaar maar staat het leven zoals ze het kenden volledig op de kop.
Nadat ik de vorige delen had gelezen was ik erg nieuwsgierig naar het verloop van dit bijzonder fascinerende verhaal. Juist omdat het gebaseerd is op ware gebeurtenissen en herinneringen komt deze trilogie enorm binnen. Ondanks dat ik heel nuchter ben sprak het me meteen aan, het deed iets met me. De auteur neemt je mee in de zoektocht van Amber die zich afspeelt in het nu én in de middeleeuwen. In een heerlijke verteltrant onderga je als het ware het avontuur met de hoofdpersonages. De perspectieven wisselen elkaar soepel af en dat alles smelt tot een mooi geheel samen. Op deze wijze kun je je gemakkelijk laten meevoeren en beleef je alles heel intens. Het boek leest alsof je een film kijkt.
Het was wel weer even wennen aan het verhaal maar nadat ik de laatste paar hoofdstukken van Rode draden heb herlezen, ging het beter. Het was even zoeken naar het moment dat je iedereen weer kon plaatsen want Rood bloed gaat meteen verder waar Rode draden was gebleven. In dit derde deel beleeft Amber een heftige tijd op persoonlijk vlak. De emoties lopen hoog op en ze voelde zich eerder niet zó verloren. Livine, haar beste vriendin, ziet dit en onderneemt direct actie. Ze neemt haar mee naar Schotland. Hier hopen ze antwoorden te vinden die nodig zijn om verder te kunnen. Eenmaal in Schotland vallen heel veel dingen op hun plek. Zowel voor Amber als voor Tas voelt het als thuiskomen maar ook hier zijn heftige dingen gebeurd. Maar ook voor Kev en Mauriste blijkt dat het geval. Het verhaal wordt met de pagina meer intens, je voelt dat met iedere stap die wordt gezet iedereen dichter bij elkaar komt. Maar dat is niet altijd een positieve ontwikkeling. Zeker in het geval van huurlingen in een roerige tijd niet. Er is sprake van veel haat, verdriet en rauwe emoties. Maar ook vriendschap en liefde ontbreken niet. Het wordt spannender naarmate je verder leest. Je wilt niet dat dit avontuur stopt, dit soort boeken kun je blijven lezen want het bevat alle ingrediënten om te blijven boeien.
Deze trilogie deed me met vlagen denken aan Outlander van Diane Gabaldon, maar dan zonder de fantasy van tijdreizen. De schrijfstijl van Jelletas, de eerdere delen zijn verschenen onder de naam Danielle Pasma, is helder en beeldend. Omdat het verhaal heel filmisch is, zijn de sfeerschetsen dat ook. Het hoort bij het verhaal, de details maken het verschil. Ondanks dat het allemaal perfect past en prachtig is, was het soms wel iets te veel van het goede. Omdat het verder niets aan de inhoud afdoet, het haalt hooguit de snelheid wat uit het verhaal, was het verder niet heel storend. Het is een manier van schrijven en vertellen, vooral dat laatste, en Jelletas is een versteller pur sang.
Met het risico op spoilers wil ik lezers vooral uitnodigen deze trilogie zelf te gaan ontdekken. Het is een verhaal vol passie, avontuur, emoties, intriges, acceptatie, liefde en alles wat daartussen zit. Het is vooral een eerlijk en open verhaal dat je tot in je ziel raakt, dit derde deel misschien nog wel meer dan de vorige delen. Deze boeken verdienen het dan ook om gelezen te worden. Behalve dat het heerlijk leest, je iets leert en je zintuigen prikkelt is het van A tot Z een waar avontuur.
Jammer dat het hier stopt, of toch niet Jelletas? ‘Of course we’re going alone, and we will always be together!’ 4,5 ster
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
