"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Rots

Zaterdag, 12 februari, 2022

Geschreven door: Koen D'haene
Artikel door: Jan Stoel

Een mooi gelaagde psychologische thriller

[Recensie] Herinnert u zich de stadswandelingen die mensen maakten om locaties te ontdekken die voorkwamen in Rots van Koen D’haene (1964) las. Het speelt zich voornamelijk af in het Vlaamse Oostende en in de Ardennen. 

D’haene put ongetwijfeld uit zijn eigen reiservaringen, plekken die hij goed kent en weeft lokale legenden in zijn psychologische thriller. Met het boek in de hand kun je allerlei prachtige plekken ontdekken. Zo zit de auteur op de achterflap van het boek op de rots die een belangrijke rol speelt in het boek. De rots bevindt zich in de rivier de Amblève bij de Fonds de Quarreux. De  mysterieus afgeronde rotsblokken horen bij de legende van De molen van de Duivel, een Faust-achtig verhaal.

Donker verleden

Rots is het vervolg op de misdaadromans Zand (2020). Ook daar spelen bijzondere vakantiebestemmingen een rol in het verhaal. De auteur grijpt in Rots terug op deze romans. Dat is in het begin even wennen, met een scene die op Schiermonnikoog speelt in 2015. Er wordt teruggegrepen op het plot van Zand. Tom, de grote liefde van Sarah (een van de twee hoofdpersonages) is omgekomen. Sarah denkt dat Michael erachter zit omdat hij verliefd op haar is. Sarah keert in rouw terug naar haar woonplaats Oostende waar ze lerares Nederlands is. Daar ontmoet ze Mats, een jeugdliefde. Beiden hebben een gezamenlijk crimineel verleden (het onderwerp van IJs), proberen dat achter zich te laten en het leven weer op te pikken. Maar Michael is op zoek naar Sarah, terwijl een bevriend stel (Jan en Joke) gaat graven het verleden en de een na de andere lastige vraag stelt. 

Pf

Psychologisch
D’haene heeft – hoewel het verhaal naar het einde toe zindert van spanning – meer aandacht voor de psychologische ontwikkeling van de levensechte hoofdpersonages Mart en Sarah. Hij vertelt het verhaal vanuit het perspectief van beide protagonisten. Door het ik-perspectief te gebruiken brengt hij de personages dichterbij. Hij zorgt dat de diepere lagen in hun persoonsstructuur optimaal reliëf krijgen. Het zijn kleine aanwijzingen die je aan het denken zetten. Zo zegt Sarah: “Ik ben niet wie ik ben.” Wat zit daar achter?

Door vanuit twee perspectieven te vertellen ligt het gevaar op de loer dat het verhaal stroperig wordt, omdat dezelfde gebeurtenis twee keer aan de orde komt. D’haene is niet in deze valkuil getrapt en houdt de vaart in het verhaal. Al is het wel zo dat de ‘toeristische uitweidingen’ wat gaan irriteren. Teveel van het goede. 

Subtiele werking van muziek
Subtiliteiten geven het verhaal extra diepte. Bijvoorbeeld als de vier vrienden bij café Chamonix zijn. Sarah zegt een hekel te hebben aan het café, “genoemd naar een stad aan de voet van de hoogste berg van de Alpen. Ik vertelde niet over mijn aversie voor de bergen.” Hiermee verwijst ze naar wat haar in de bergen is overkomen in een eerder deel uit de trilogie.  Ook speelt muziek een rol en dan met name het nummer The river van Bruce Springsteen. Het verhaal speelt zich af bij een rivier en zinnen als “Now those memories come back to haunt me / They haunt me like a curse” perfect aan bij wat Sarah denkt. Let ook eens op de citaten aan het begin van het boek die de kern van het verhaal raken: een fragment uit One of Us van Abba en dit gedeelte uit Saving all my love for you van Tom Waits: 

“I know I’m irresponsible and I don’t behave,
And I ruin everything that I do,
And I’ll probably get arrested when I’m in my grave,
But I’ll be savin’ all my love for you.”

De zorgvuldige uitwerking van het verhaal en van de personages maken Rots tot een mooi gelaagde psychologische thriller.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles

Boeken van deze Auteur: