"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Scheikunde

Woensdag, 17 augustus, 2016

Geschreven door: Peter Atkins
Artikel door: Puck Moll

‘Scheikundevedette’ Peter Atkins schrijft voor een groter publiek over zijn vak

[Recensie] Elke chemicus heeft weleens een boek van Peter Atkins opengeslagen. Zo staat bij mij Physical chemistry in de kast. Maar dat waren theoretische verhandelingen van deze hoogleraar aan de University of Oxford. Het boekje Scheikunde, uitgegeven door de Amsterdam University Press in de reeks Elementaire deeltjes, is dat geenszins. Zoals het een auteur in deze reeks betaamt, probeert Atkins het brede lezerspubliek voor zijn passie te winnen. En de prof blijkt over een heerlijke schrijfstijl te beschikken.

‘Her en der stak ik ook nog wat nieuws op’

De doelgroep van Scheikunde noopt Atkins om al in de inleiding toe te geven dat de scheikunde een niet al te beste reputatie heeft. Helaas denkt menigeen bij het woord scheikunde terug aan dat onbegrijpelijke, oninteressante vak op de middelbare school. En ook daarna kwam het nooit in een positief daglicht te staan door menig nadelig gezondheids- en/of milieueffect. De auteur weet er een positieve draai aan te geven door de lezers te vragen opnieuw, met een onbevooroordeelde blik, naar de scheikunde te kijken, en zo kennis te maken met de mooie dingen die dit vak ons heeft gebracht.

Stevige basis

Boekenkrant

Voor chemici en life scientists is Atkins’ betoog gesneden koek, we zijn immers niet het lezerspubliek dat Atkins beoogt. Moet je dan Scheikunde direct afserveren als leesvoer? Nee, dat vind ik niet. Het is aangenaam om een bekend auteur van studentenbestsellers zijn visie op het onderwerp te zien geven. Atkins schuwt daarbij niet om ook gewoon de belangrijkste technieken te behandelen. Dat doet hij nadat hij in de eerste hoofdstukken op toegankelijke wijze de beginselen uiteengezet heeft, zoals de opbouw van atomen, thermodynamica en een handleiding bij het periodiek systeem, dat in deze publicatie natuurlijk niet kan ontbreken. Mocht je nog eens aan een geïnteresseerde leek willen uitleggen hoe de scheikunde in elkaar steekt, dan heb je aan dit boekje een stevige basis.

Her en der stak ik ook nog wat nieuws op. Zo blijkt het vakgebied ‘organische chemie’ zo te heten, omdat men oorspronkelijk dacht dat alleen de natuur dusdanig ingewikkelde moleculen zou kunnen maken. Eigenlijk is het dus een achterhaalde term. Ook laat Atkins zien dat de bijdrage van sommige ontdekkingen niet zwart-wit is. Denk maar eens aan het werk van Fritz Haber en Carl Bosch, dat ons zowel ammoniak als explosieven opleverde.

Of Atkins de lezers weet te overtuigen? Ik ben bevooroordeeld en laat die vraag dus graag aan een geïnteresseerde ‘leek’ over. Voor diegene heeft Atkins een uitermate interessant werk geschreven.

Eerder verschenen in C2W – vakblad voor chemie & life sciences


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.