Naar het land van de anglo’s

[Recensie] Meteen in de eerste alinea van Signs preceding the end of the world verdwijnen een oude man en een auto in een gat dat plotseling ontstaat in een niet nader genoemd Mexicaans dorp. De verklaring volgt direct: de verlaten zilvermijnen onder het dorp zijn niet goed gestut. Maar de sfeer is gezet: Yuri Herrera vertelt in een neutrale stijl over de harde realiteit van zijn land, maar de actie heeft altijd een symbolische lading.

Het verhaal gaat over de jonge Makina, die op zoek gaat naar haar broer. Hij is naar het land van de anglo’s gegaan, maar heeft niets meer van zich laten horen. Om hem terug te vinden moet Makina deals sluiten met gangsters, de hulp aanvaarden van mensensmokkelaars en haar vertrouwen stellen in toevallige passanten. Alles loopt gesmeerd, zelfs een schietende redneck kan haar niet deren – en juist dat is een teken dat haar wereld aan zijn einde zal komen.

In een novelle van honderd pagina’s ziet Herrera kans een wereld op te roepen die tegelijkertijd dromerig en keihard is. Makina is een soort Alice in Borderland, wier reis symbool staat voor de migratie van miljoenen naar een oord waar ze maar half welkom zijn. Een van de beste boeken die ik in tijden gelezen heb.

—

Eerder verschenen op http://www.christianjongeneel.nl

Inmiddels is er ook een Nederlandse vertaling verschenen onder de titel Voortekenen van het einde van de wereld